GW5041/B3
a6v
[ Kap. 3 ]
Wer setzt sin lust vff zyttlich gt
Vnd dar jnn scht sin freyd vnd mt
Der ist eyn narr jnn lib vnd blt
Von gytikeit.
1
Der ist eyn narr der samlet gt
2
Vnd hat dar by keyn fryd noch mt
3
Vnd weyß nit wem er solches spart
4
So er zm finstren keller fart
a7r

5
Vyl narrechter ist der verdt
6
Mit üppykeit vnd lichtem mt
7
Das so jm got hat geben heyn
8
Dar jnn er schaffner ist allein
9
Vnd dar vmb rechnung geben mß
10
Die me gilt dan ein hand vnd fß
11
Ein narr verlßt sin fründen vil
12
Sin sel er nit versorgen wil
13
Vnd vrcht jm brest hie zitlich gut
14
Nit sorgend / waß daß ewig dt /
15
O armer narr wie bist so blindt
16
Du vrchst die rud / vnd findst den grindt
17
Mancher mit sunden gt gewynt
18
Dar vmb er jn der hellen brynt
19
Syn erben achten das gar klein
20
Sie hülffen jm nit mit eym stein
21
Sie lßten jnn kum mit eym pfundt
22
So er dieff ligt in hellen grundt /
23
Gib wil du lebst durch gottes ere
24
Noch dym dot wirt ein ander here /
25
Eß hat keyn wyser nye begerdt
26
Das er mcht rich syn hie vff erdt
27
Sunder das er lert kennen sych
28
Wer wys ist / der ist me dann rich /
29
Crassus das golt z letzst vßtrangk
30
Noch dem jnn hat gedürstet langk /
31
Crates syn gelt warff jn das mer
32
Das es nyt hyndert jnn zr ler /
33
Wer samlet das zergenglich ist
34
Der grabt sin sel jn kott vnd mist
GW5041/B3
a6v
[ Kap. 3 ]
Wer ſet ſin lu vff ʒyttlich gt
Vnd dar jn ſcht ſin freyd vnd mt
Der i eyn narr jnn lib vnd blt
Von gytikeit.
1
Der i eyn narr der ſamlet gt
2
Vnd hat dar by keyn fryd noch mt
3
Vnd weyß nit wem er ſolches ſpart
4
So er ʒm finren keller fart
a7r

5
Vyl narrechter i der verdt
6
Mit üppykeit vnd lichtem mt
7
Das ſo jm got hat geben heyn
8
Dar jnn er ſchaffner i allein
9
Vnd dar vmb rechnung geben mß
10
Die me gilt dan ein hand vnd fß
11
Ein narr verlßt ſin fründen vil
12
Sin ſel er nit verſorgen wil
13
Vnd vrcht jm bre hie ʒitlich gut
14
Nit ſorgend/waß daß ewig dt/
15
O armer narr wie bi ſo blindt
16
Du vrch die rud/vnd find den grindt
17
Mancher mit ſunden gt gewynt
18
Dar vmb er jn der hellen brynt
19
Syn erben achten das gar klein
20
Sie hülffen jm nit mit eym ein
21
Sie lßten jn kum mit eym pfundt
22
So er dieff ligt in hellen grundt/
23
Gib wil du leb durch gottes ere
24
Noch dym dot wirt ein ander here/
25
Eß hat keyn wyſer nye begerdt
26
Das er mcht rich ſyn hie vff erdt
27
Sunder das er lert kennen ſych
28
Wer wyſ i/der i me dann rich/
29
Craus das golt ʒ le vßtrangk
30
Noch dem jnn hat gedüret langk/
31
Crates ſyn gelt warff jn das mer
32
Das es nyt hyndert jnn ʒr ler/
33
Wer ſamlet das ʒergenglich i
34
Der grabt ſin ſel jn kott vnd mi