GW5041/B113
v1r
v1v
Gar seltten würt verdient der lon
Der vor verzert ist / vnd verthon
Das werck gar langsam naher got
Das man macht vff vorgessen brott /
Dar vmb hett man mir vor gelont
Das ich der narren hett geschont
Jch hett mich wenig dar an krt
Dar z wer es doch yetz verzrt /
Vnd hett die leng mich nit gewerdt
Alls alles das do ist vff erdt
Das ist vnnütz dorheit geacht /
Wann ich ouch diß vmb gelt het gmaht
Sorg ich mir würd nit glicher lon
Jch hetts worlich langs lossen ston /
Aber die wile ichs hab gethon
Durch gottes ere / vnd nutz der welt
So hab ich weder gunst noch geltt
Noch anders zytlichs gsehen an
Des will ich gott z zügen han
Vnd weiß doch das ich nit mag bliben
Gantz vngestrofft jn mynem schriben
Den gten will ichs lossen noch
Dann ich mich des gen gott bezüg
Jst ettwas hye dar an ich lüg
Oder das syg wider gotts lere
Der selen heil / vernunfft / vnd ere
Des stroff nym ich vff mit gedult
Jch will am glouben nit han schuldt
Vnd bitten hye mit / yederman
Das man von mir für gt well han
v2r
Vnd nit z argem messen vß
Noch rgerniß / schand / nemen druß
Dann ich habs dar vmb nit gedicht
Aber ich weis das mir geschicht
Glich wie der blmen die wol rücht
Dar vß das byenlin hunig zücht /
Aber wann dar vff kumbt eyn spynn
So scht sie gyfft noch jrem gwynn
Das wurt har jnn ouch nit gespart
Eyn yedes dt noch syner art
Wo nüt ist gttes jn eym huß
Do kan man nüt gts tragen vß
Wer nit gern hrt von wißheit sagen
Der würt dest dicker von mir klagen
Dem hrt man an syn worten an
Was er sy für eyn gouckelman /
Jch hab gesehen manchen dor
Der vff erhebt was hoch entbor
Glich als der Cder Lybani
Der bduht sich syner narrheyt fry
Jch wart eyn wile / vnd hort syn nym
Jch scht jn / er gab mir keyn stym
Man kund ouch fynden nit die stat
Do der selb narr gewonet hat
Wer oren hab / der mrck / vnd hr /
Jch schwig / der wolff ist mir nit verr
Eyn narr strofft manchen vor der zyt
Das er nit weißt was jm an lyt
Mst yeder syn des andern ruck
Er würt bald jnnen was jn druckt
v2v
Wer well / der lß diß narrenbch
Jch weiß wol / wo mich druckt der schch
Dar vmb ob man wolt scheltten mich
Vnd sprechen / artzt heyl selber dich
Dann du ouch bist jnn vnser rott /
Jch kenn das / vnd vergych es gott
Das ich vil dorheit hab gethon
Vnd noch jm narren orden gon
Wie vast ich an der kappen schütt
Will sie mich doch gantz lossen nytt
Doch han ich fliß / vnd ernst an krt
Do mit (als du sichst) han gelert
Das ich yetz kenn / der narren vil
Hab mt ouch fürter ob gott wil
Mit witz mich bessern / mit der zyt
Ob mir so vil / gott gnaden gytt
Eyn yeder lg / das er nit fl
Das jm nit blib der narren strl
Der kolb veraltt jn syner hant
Des sy eyn yeder narr gemant
Als bschlüßt Sebastianus
Brant
Der yedem z der wißheyt ratt
Er sy was wsens / oder statt
Keyn gt werckman / kam nye z spatt
GW5041/B113
v1r
v1v
Gar ſeltten würt verdient der lon
Der vor verʒert i/vnd verthon
Das werck gar langſam naher got
Das man macht vff vorgeen brott/
Dar vmb hett man mir vor gelont
Das ich der narren hett geſchont
Jch hett mich wenig dar an krt
Dar ʒ wer es doch ye verʒrt/
Vnd hett die leng mich nit gewerdt
Alls alles das do i vff erdt
Das i vnnü dorheit geacht/
Wann ich ouch diß vmb gelt het gmaht
Sorg ich mir würd nit glicher lon
Jch hetts worlich langs loen on/
Aber die wile ichs hab gethon
Durch gottes ere/vnd nu der welt
So hab ich weder gun noch geltt
Noch anders ʒytlichs gſehen an
Des will ich gott ʒ ʒügen han
Vnd weiß doch das ich nit mag bliben
Gan vngerofft jn mynem ſchriben
Den gten will ichs loen noch
Jn roff/jnred/vff nmen ouch
Dann ich mich des gen gott beʒüg
J ettwas hye dar an ich lüg
Oder das ſyg wider gotts lere
Der ſelen heil/vernunfft/vnd ere
Des roff nym ich vff mit gedult
Jch will am glouben nit han ſchuldt
Vnd bitten hye mit/yederman
Das man von mir für gt well han
v2r
Vnd nit ʒ argem meen vß
Noch rgerniß/ſchand/nemen druß
Dann ich habs dar vmb nit gedicht
Aber ich weis das mir geſchicht
Glich wie der blmen die wol rücht
Dar vß das byenlin hunig ʒücht/
Aber wann dar vff kumbt eyn ſpynn
So ſcht ſie gyfft noch jrem gwynn
Das wurt har jnn ouch nit geſpart
Eyn yedes dt noch ſyner art
Wo nüt i gttes jn eym huß
Do kan man nüt gts tragen vß
Wer nit gern hrt von wißheit ſagen
Der würt de dicker von mir klagen
Dem hrt man an ſyn worten an
Was er ſy für eyn gouckelman/
Jch hab geſehen manchen dor
Der vff erhebt was hoch entbor
Glich als der Cder Lybani
Der bduht ſich ſyner narrheyt fry
Jch wart eyn wile/vnd hort ſyn nym
Jch ſcht jn/er gab mir keyn ym
Man kund ouch fynden nit die at
Do der ſelb narr gewonet hat
Wer oren hab/der mrck/vnd hr/
Jch ſchwig/der wolff i mir nit verr
Eyn narr rofft manchen vor der ʒyt
Das er nit weißt was jm an lyt
M yeder ſyn des andern ruck
Er würt bald jnnen was jn druckt
v2v
Wer well/der lß diß narrenbch
Jch weiß wol/wo mich druckt der ſchch
Dar vmb ob man wolt ſcheltten mich
Vnd ſprechen/art heyl ſelber dich
Dann du ouch bi jnn vnſer rott/
Jch kenn das/vnd vergych es gott
Das ich vil dorheit hab gethon
Vnd noch jm narren orden gon
Wie va ich an der kappen ſchütt
Will ſie mich doch gan loen nytt
Doch han ich fliß/vnd ern an krt
Do mit (als du ſich) han gelert
Das ich ye kenn/der narren vil
Hab mt ouch fürter ob gott wil
Mit wi mich beern/mit der ʒyt
Ob mir ſo vil/gott gnaden gytt
Eyn yeder lg /das er nit fl
Das jm nit blib der narren rl
Der kolb veraltt jn ſyner hant
Des ſy eyn yeder narr gemant
Als bſchlüßt Sebaianus Brant
Der yedem ʒ der wißheyt ratt
Er ſy was wſens /oder att
Keyn gt werckman /kam nye ʒ ſpatt