GW5041/B114
v3r
v3v
Der selb syn eygen richter ist
Wo jm abgang / vnd wißheit gbrist
Verscht er vff eym nglin sich
Er acht nit / was der adel spricht
Oder
des
gemeynen volcks geschrey /
Er ist rotund / gantz wie eyn ey
Do mit keyn frmbder mackel blib
Der sich vff glattem weg anryb
Wie lang der tag jm krebs sich streckt
Wie lang die naht den Steynbock deckt
So gdenckt er / vnd wigt eben vß
Das jn keyn wynckel jnn sym huß
Betrb / oder er red eyn wort
Das nit
glich
wg vff alle ort /
Do mit nit fl das
winckel mß
Jo vst syg / wes er sich vermß /
Sunder all anlouff mit der handt
betraht / vnd bald hab abgewandt /
So ist jm nit so lieb dheyn schloff
Das er nit gdenck ver / vnd sich stroff
Was er den langen tag hab gthon
Wo übersehen er sich mag han /
Was er by zyt solt han
betraht
/
Vnd das z vnzyt hab volbracht /
War vmb vollendt er hab diß sach
On zymlicheit / vnd all vrsach /
Vnd er vil zyt vnnütz vertrib /
War vmb er vff dem anschlag blib
Den er wol mcht
verbessert
han /
Vnd nit den armen gsehen an
v4r
War vmb er jn sym gmt hatt vil
Entpfunden schmertz / vnd wider will /
Vnd war vmb er diß hab gethon
Vnd hab jhens vnderwegen gelon /
War vmb er syg so offt geletzt
Vnd hab den nutz für ere gesetzt
Vnd sich verschuldt mit wort / vnd gsicht
Der erberkeyt geachtet nycht /
War vmb er der natur noch heng
Sin
hertz z
zcht
nit zych / vnd zweng /
Also bewrt er
wrck
/ vnd wort
Vom morgen / biß z tages ort /
Gdenckendt / all sachen die er dt
Verwürfft das bß / vnd lobt das gt
Das ist eyns rechten wisen mt
Den jnn sym gdicht /
vns
zeychet vß
Wer also lebet hie vff erd /
Der wer by gott on zwifel werdt
Das er recht wißheit hett erkannt
Die jnn
frt
jnn das vatterlant
Das vns gott geben well z hannt
Wünsch ich Sebastianus
Brant
Deo
gratias
.
GW5041/B114
v3r
v3v
Der ſelb ſyn eygen richter i
Wo jm abgang/vnd wißheit gbri
Verſcht er vff eym nglin ſich
Er acht nit/was der adel ſpricht
Oder des gemeynen volcks geſchrey/
Er i rotund/gan wie eyn ey
Do mit keyn frmbder mackel blib
Der ſich vff glattem weg anryb
Wie lang der tag jm krebs ſich reckt
Wie lang die naht den Steynbock deckt
So gdenckt er/vnd wigt eben vß
Das jn keyn wynckel jnn ſym huß
Betrb/oder er red eyn wort
Das nit glich wg vff alle ort/
Do mit nit fl das winckel mß
Jo v ſyg /wes er ſich vermß/
Sunder all anlouff mit der handt
Verſe/vnd bald hab abgewandt/
So i jm nit ſo lieb dheyn ſchloff
Das er nit gdenck ver/vnd ſich roff
Was er den langen tag hab gthon
Wo überſehen er ſich mag han/
Was er by ʒyt ſolt han betraht/
Vnd das ʒ vnʒyt hab volbracht/
War vmb vollendt er hab diß ſach
On ʒymlicheit/vnd all vrſach/
Vnd er vil ʒyt vnnü vertrib/
War vmb er vff dem anſchlag blib
Den er wol mcht verbeert han/
Vnd nit den armen gſehen an
v4r
War vmb er jn ſym gmt hatt vil
Entpfunden ſchmer/vnd wider will/
Vnd war vmb er diß hab gethon
Vnd hab jhens vnderwegen gelon/
War vmb er ſyg ſo offt gelet
Vnd hab den nu für ere geſet
Vnd ſich verſchuldt mit wort/vnd gſicht
Der erberkeyt geachtet nycht/
War vmb er der natur noch heng
Sin her ʒ ʒcht nit ʒych/vnd ʒweng/
Alſo bewrt er werck/vnd wort
Vom morgen /biß ʒ tages ort/
Gdenckendt/all ſachen die er dt
Verwürfft das bß/vnd lobt das gt
Das i eyns rechten wiſen mt
Den jnn ſym gdicht/vns ʒeychet vß
Der hochgelobt Virgilius
Wer alſo lebet hie vff erd/
Der wer by gott on ʒwifel werdt
Das er recht wißheit hett erkannt
Die jnn frt jnn das vatterlant
Das vns gott geben well ʒ hannt
Wünſch ich Sebaianus Brant
Deo gratias.