GW5041/B19
d1v
d2r
Wer reden wil / so er nit sol
Der
fgt
jn narren orden wol
Wer
anttwürt
/ ee man froget jn
Der zeigt sich selbs eyn narren syn
Mancher
hat
von sym reden freid
Dem doch dar vß kumbt schad vnd leid
Mancher verlaßt sich vff syn schwtzen
Das er eyn nuß redt von eynr htzen
Des wort die sindt so starck vnd tieff
Das er eyn loch redt jn eyn brieff
Vnd richtet z eyn gschwtz gar licht
Aber wenn er kumbt z der bicht
Do es jm gyltet ewig lon
So will die zung von stat nit
gan
/
Die schwtzen me
dan jn gt werd
/
Mancher für witzig würd geschetzt
Wann er sich nit hett selbst verschwtzt
Eyn spcht verradt mit syner zung
Das man syn nst findt / vnd die jung
Mit schwigen man
veranttwurt vil
Schaden
entpfoht
/ wer schwtzen wil /
Es ist die zung eyn kleyn gelyd
Bringt doch vil vnr / vnd vnfrid
Befleckt gar dick den gantzen lib
Vnd macht vil zancken / krieg / vnd kyb
Vnd ist eyn wunder groß jn mir
Das man macht zam eyn yedes thier
Wie hert / wie wild / wie grymm das ist /
Keyn mensch synr zungen meister ist
d2v
Zung ist eyn
vngerüwigs
gt
Vil schaden sy dem menschen dt /
Durch
sie / so
dnt wir scheltten gott
Den
nhsten
gschmhen wir mit spot
Mit flchen /
noch red
/ vnd veracht
Den gott noch sym bild hat gemacht /
Durch sie / verrotten wir vil lüt
Durch sie / blibt vnuerschwigen nüt /
Mancher durch gschwtz sich so begot
Er darff nit kouffen wyn noch brot
Die zung die brucht man
jn
das recht
Durch sie würt krum
das
vor was schlecht
Durch sie /
verlurt
manch armer man
Syn sach / das er mß bettlen gan /
Schwtzer ist nüt z reden vil
Er kitzt sich / vnd lacht
wenn
er wil
Vnd redt keym menschen üt gts noch
Er sy joch nyder oder hoch /
Welch machen groß geschrey vnd braht
Die lobt man
yetz / vnd
hatt
jr acht
Vor vß / welch
kstlich jn har gant
Vil grosser rck vnd ring an hant
Die fgen yetz wol für die lüt
Eyns dünnen
rocks
acht man yetz nüt /
Wer noch vff erd Demosthenes
Man geb jn durch jr wißheyt nüt
Wann sie nit kündent bschissen lüt
Vnd reden vil geblmter wort
Vnd was eyn yeder narr gern hort /
d3r
Wer vil redt / der redt dick z vil /
Vnd mß ouch schiessen z dem zil
Werffen den schlegel verr vnd witt
Vnd rincken gyessen z widerstrit
Vil schwtzen ist seltten on sünd
Wer vil lügt / der ist nyemans fründ
Wer herren vbel redet üt
Das blibt verschwygen nit lang zit
Ob es joch ver geschh von jm
Die vogel tragen vß din stym
Vnd nymbt die leng nit wol gt end
Dann herren hant gar lange hend /
Wer vber sich vil howen wil
Dem fallen spn jn die ougen vil
Vnd wer syn mundt jnn hymel setzt
Der würt offt mit sym schad geletzt /
Eyn narr syn geist eyns mols vff schytt
Der wis schwigt vnd beit kunfftig zytt
Vß vnnütz red / keyn nutz entspringt
Schwtzen me schad dann frommen bringt
Dar vmb vil wger ist geschwygen
Dann schwtzen reden oder schryen
Gekerckert wart als vmb eyn mort /
Es sprach alleyn Theocrytus
Vnd starb drumb jn sym eygnen huß
Schwigen ist loblich / recht / vnd gt
Besser ist red / der jm recht dt
GW5041/B19
d1v
d2r
Wer reden wil/ſo er nit ſol
Der fügt jn narren orden wol
Wer anttwürt/ee man froget jn
Der ʒeigt ſich ſelbs eyn narren ſyn
Mancher hat von ſym reden freid
Dem doch dar vß kumbt ſchad vnd leid
Mancher verlaßt ſich vff ſyn ſchwen
Das er eyn nuß redt von eynr hen
Des wort die ſindt ſo arck vnd tieff
Das er eyn loch redt jn eyn brieff
Vnd richtet ʒ eyn gſchw gar licht
Aber wenn er kumbt ʒ der bicht
Do es jm gyltet ewig lon
So will die ʒung von at nit gan/
Es ſindt wil Nabal noch vff erd
Die ſchwen me dan jn gt werd/
Mancher für wiig würd geſchet
Wann er ſich nit hett ſelb verſchwt
Eyn ſpcht verradt mit ſyner ʒung
Das man ſyn n findt/vnd die jung
Mit ſchwigen man veranttwurt vil
Schaden entpfoht/wer ſchwen wil/
Es i die ʒung eyn kleyn gelyd
Bringt doch vil vnr/vnd vnfrid
Befleckt gar dick den ganen lib
Vnd macht vil ʒancken/krieg/vnd kyb
Vnd i eyn wunder groß jn mir
Das man macht ʒam eyn yedes thier
Wie hert/wie wild/wie grymm das i/
Keyn menſch ſynr ʒungen meier i
d2v
Ʒung i eyn vngerwigs gt
Vil ſchaden ſy dem menſchen dt/
Durch ſie/ ſo dnt wir ſcheltten gott
Den nhen gſchmhen wir mit ſpot
Mit flchen/noch red/vnd veracht
Den gott noch ſym bild hat gemacht/
Durch ſie /verrotten wir vil lüt
Durch ſie/blibt vnuerſchwigen nüt/
Mancher durch gſchw ſich ſo begot
Er darff nit kouffen wyn noch brot
Die ʒung die brucht man jn das recht
Durch ſie würt krū das vor was ſchlecht
Durch ſie/verlurt manch armer man
Syn ſach/das er mß bettlen gan/
Schwer i nüt ʒ reden vil
Er kit ſich/vnd lacht wann er wil
Vnd redt keym menſchen üt gts noch
Er ſy joch nyder oder hoch/
Welch machen groß geſchrey vnd braht
Die lobt man ye/ vnd hatt jr acht
Vor vß/ welch klich jn har gant
Vil groer rck vnd ring an hant
Die fgen ye wol für die lüt
Eyns dünnen rock acht man ye nüt/
Wer noch vff erd Demohenes
Tullius oder Eſchynes
Man geb jn durch jr wißheyt nüt
Wann ſie nit kündent bſchien lüt
Vnd reden vil geblmter wort
Vnd was eyn yeder narr gern hort/
d3r
Wer vil redt/der redt dick ʒ vil/
Vnd mß ouch ſchieen ʒ dem ʒil
Werffen den ſchlegel verr vnd witt
Vnd rincken gyeen ʒ widerrit
Vil ſchwen i ſeltten on ſünd
Wer vil lügt/der i nyemans fründ
Wer herren vbel redet üt
Das blibt verſchwygen nit lang ʒit
Ob es joch ver geſchh von jm
Die vogel tragen vß din ym
Vnd nymbt die leng nit wol gt end
Dann herren hant gar lange hend/
Wer vber ſich vil howen wil
Dem fallen ſpn jn die ougen vil
Vnd wer ſyn mundt jnn hymel ſet
Der würt offt mit ſym ſchad gelet/
Eyn narr ſyn gei eyns mols vff ſchytt
Der wiſ ſchwigt vnd beit kunfftig ʒytt
Vß vnnü red/keyn nu entſpringt
Schwē me ſchad da frommē bringt
Dar vmb vil wger i geſchwygen
Dann ſchwen reden oder ſchryen
Sotades durch wenig wort
Gekerckert wart als vmb eyn mort/
Es ſprach alleyn Theocrytus
Das einoygig wer Antigonus/
Vnd arb drumb jn ſym eygnen huß
Als Demoſhenes vnd Tullius
Schwigen i loblich/recht/vnd gt
Beer i red/der jm recht dt