GW5041/B19
d1v
[ Kap. 19 ]
Wer syn zung vnd syn mundt beht
Der schyrmt vor angst / sel / vnd gemt
Eyn specht sin jung mit gschrey verriet
Von vil schwetzen
1
Der ist eyn narr der anden wil
2
Dar z sunst yederman swigt still
3
Vnd wil on not verdienen haß
4
So er mit ere mcht schwigen baß
d2r

5
Wer reden wil / so er nit sol
6
Der fgt jn narren orden wol
7
Wer anttwürt / ee man froget jn
8
Der zeigt sich selbs eyn narren syn
9
Mancher hat von sym reden freid
10
Dem doch dar vß kumbt schad vnd leid
11
Mancher verlaßt sich vff syn schwtzen
12
Das er eyn nuß redt von eynr htzen
13
Des wort die sindt so starck vnd tieff
14
Das er eyn loch redt jn eyn brieff
15
Vnd richtet z eyn gschwtz gar licht
16
Aber wenn er kumbt z der bicht
17
Do es jm gyltet ewig lon
18
So will die zung von stat nit gan /
19
Es sindt vil Nabal noch vff erd
20
Die schwtzen me dan jn gt werd /
21
Mancher für witzig würd geschetzt
22
Wann er sich nit hett selbst verschwtzt
23
Eyn spcht verradt mit syner zung
24
Das man syn nst findt / vnd die jung
25
Mit schwigen man veranttwurt vil
26
Schaden entpfoht / wer schwtzen wil /
27
Es ist die zung eyn kleyn gelyd
28
Bringt doch vil vnr / vnd vnfrid
29
Befleckt gar dick den gantzen lib
30
Vnd macht vil zancken / krieg / vnd kyb
31
Vnd ist eyn wunder groß jn mir
32
Das man macht zam eyn yedes thier
33
Wie hert / wie wild / wie grymm das ist /
34
Keyn mensch synr zungen meister ist
d.ij.
d2v

35
Zung ist eyn vngerüwigs gt
36
Vil schaden sy dem menschen dt /
37
Durch sie / so dnt wir scheltten gott
38
Den nhsten gschmhen wir mit spot
39
Mit flchen / noch red / vnd veracht
40
Den gott noch sym bild hat gemacht /
41
Durch sie / verrotten wir vil lüt
42
Durch sie / blibt vnuerschwigen nüt /
43
Mancher durch gschwtz sich so begot
44
Er darff nit kouffen wyn noch brot
45
Die zung die brucht man jn das recht
46
Durch sie würt krum das vor was schlecht
47
Durch sie / verlurt manch armer man
48
Syn sach / das er mß bettlen gan /
49
Schwtzer ist nüt z reden vil
50
Er kitzt sich / vnd lacht wenn er wil
51
Vnd redt keym menschen üt gts noch
52
Er sy joch nyder oder hoch /
53
Welch machen groß geschrey vnd braht
54
Die lobt man yetz / vnd hatt jr acht
55
Vor vß / welch kstlich jn har gant
56
Vil grosser rck vnd ring an hant
57
Die fgen yetz wol für die lüt
58
Eyns dünnen rocks acht man yetz nüt /
59
Wer noch vff erd Demosthenes
61
Man geb jn durch jr wißheyt nüt
62
Wann sie nit kündent bschissen lüt
63
Vnd reden vil geblmter wort
64
Vnd was eyn yeder narr gern hort /
d3r

65
Wer vil redt / der redt dick z vil /
66
Vnd mß ouch schiessen z dem zil
67
Werffen den schlegel verr vnd witt
68
Vnd rincken gyessen z widerstrit
69
Vil schwtzen ist seltten on sünd
70
Wer vil lügt / der ist nyemans fründ
71
Wer herren vbel redet üt
72
Das blibt verschwygen nit lang zit
73
Ob es joch ver geschh von jm
74
Die vogel tragen vß din stym
75
Vnd nymbt die leng nit wol gt end
76
Dann herren hant gar lange hend /
77
Wer vber sich vil howen wil
78
Dem fallen spn jn die ougen vil
79
Vnd wer syn mundt jnn hymel setzt
80
Der würt offt mit sym schad geletzt /
81
Eyn narr syn geist eyns mols vff schytt
82
Der wis schwigt vnd beit kunfftig zytt
83
Vß vnnütz red / keyn nutz entspringt
84
Schwtzen me schad dann frommen bringt
85
Dar vmb vil wger ist geschwygen
86
Dann schwtzen reden oder schryen
87
Sotades durch wenig wort
88
Gekerckert wart als vmb eyn mort /
89
Es sprach alleyn Theocrytus
90
Das einoygig wer Antigonus /
91
Vnd starb drumb jn sym eygnen huß
92
Als Demosthenes
] Demoſhenes GW5041
vnd Tullius
93
Schwigen ist loblich / recht / vnd gt
94
Besser ist red / der jm recht dt
d iij
GW5041/B19
d1v
[ Kap. 19 ]
Wer ſyn ʒung vnd ſyn mundt beht
Der ſchyrmt vor ang /ſel /vnd gemt
Eyn ſpecht ſin jung mit gſchrey verriet
Von vil ſchwetzen
1
Der i eyn narr der anden wil
2
Dar ʒ ſun yederman ſwigt ill
3
Vnd wil on not verdienen haß
4
So er mit ere mcht ſchwigen baß
d2r

5
Wer reden wil/ſo er nit ſol
6
Der fügt jn narren orden wol
7
Wer anttwürt/ee man froget jn
8
Der ʒeigt ſich ſelbs eyn narren ſyn
9
Mancher hat von ſym reden freid
10
Dem doch dar vß kumbt ſchad vnd leid
11
Mancher verlaßt ſich vff ſyn ſchwen
12
Das er eyn nuß redt von eynr hen
13
Des wort die ſindt ſo arck vnd tieff
14
Das er eyn loch redt jn eyn brieff
15
Vnd richtet ʒ eyn gſchw gar licht
16
Aber wenn er kumbt ʒ der bicht
17
Do es jm gyltet ewig lon
18
So will die ʒung von at nit gan/
19
Es ſindt wil Nabal noch vff erd
20
Die ſchwen me dan jn gt werd/
21
Mancher für wiig würd geſchet
22
Wann er ſich nit hett ſelb verſchwt
23
Eyn ſpcht verradt mit ſyner ʒung
24
Das man ſyn n findt/vnd die jung
25
Mit ſchwigen man veranttwurt vil
26
Schaden entpfoht/wer ſchwen wil/
27
Es i die ʒung eyn kleyn gelyd
28
Bringt doch vil vnr/vnd vnfrid
29
Befleckt gar dick den ganen lib
30
Vnd macht vil ʒancken/krieg/vnd kyb
31
Vnd i eyn wunder groß jn mir
32
Das man macht ʒam eyn yedes thier
33
Wie hert/wie wild/wie grymm das i/
34
Keyn menſch ſynr ʒungen meier i
d.ij.
d2v

35
Ʒung i eyn vngerwigs gt
36
Vil ſchaden ſy dem menſchen dt/
37
Durch ſie/ ſo dnt wir ſcheltten gott
38
Den nhen gſchmhen wir mit ſpot
39
Mit flchen/noch red/vnd veracht
40
Den gott noch ſym bild hat gemacht/
41
Durch ſie /verrotten wir vil lüt
42
Durch ſie/blibt vnuerſchwigen nüt/
43
Mancher durch gſchw ſich ſo begot
44
Er darff nit kouffen wyn noch brot
45
Die ʒung die brucht man jn das recht
46
Durch ſie würt krū das vor was ſchlecht
47
Durch ſie/verlurt manch armer man
48
Syn ſach/das er mß bettlen gan/
49
Schwer i nüt ʒ reden vil
50
Er kit ſich/vnd lacht wann er wil
51
Vnd redt keym menſchen üt gts noch
52
Er ſy joch nyder oder hoch/
53
Welch machen groß geſchrey vnd braht
54
Die lobt man ye/ vnd hatt jr acht
55
Vor vß/ welch klich jn har gant
56
Vil groer rck vnd ring an hant
57
Die fgen ye wol für die lüt
58
Eyns dünnen rock acht man ye nüt/
59
Wer noch vff erd Demohenes
60
Tullius oder Eſchynes
61
Man geb jn durch jr wißheyt nüt
62
Wann ſie nit kündent bſchien lüt
63
Vnd reden vil geblmter wort
64
Vnd was eyn yeder narr gern hort/
d3r

65
Wer vil redt/der redt dick ʒ vil/
66
Vnd mß ouch ſchieen ʒ dem ʒil
67
Werffen den ſchlegel verr vnd witt
68
Vnd rincken gyeen ʒ widerrit
69
Vil ſchwen i ſeltten on ſünd
70
Wer vil lügt/der i nyemans fründ
71
Wer herren vbel redet üt
72
Das blibt verſchwygen nit lang ʒit
73
Ob es joch ver geſchh von jm
74
Die vogel tragen vß din ym
75
Vnd nymbt die leng nit wol gt end
76
Dann herren hant gar lange hend/
77
Wer vber ſich vil howen wil
78
Dem fallen ſpn jn die ougen vil
79
Vnd wer ſyn mundt jnn hymel ſet
80
Der würt offt mit ſym ſchad gelet/
81
Eyn narr ſyn gei eyns mols vff ſchytt
82
Der wiſ ſchwigt vnd beit kunfftig ʒytt
83
Vß vnnü red/keyn nu entſpringt
84
Schwē me ſchad da frommē bringt
85
Dar vmb vil wger i geſchwygen
86
Dann ſchwen reden oder ſchryen
87
Sotades durch wenig wort
88
Gekerckert wart als vmb eyn mort/
89
Es ſprach alleyn Theocrytus
90
Das einoygig wer Antigonus/
91
Vnd arb drumb jn ſym eygnen huß
92
Als Demoſhenes vnd Tullius
93
Schwigen i loblich/recht/vnd gt
94
Beer i red/der jm recht dt
d iij