GW5041/B23
d6v
[ Kap. 23 ]
Wer meynt das jm gantz nütz gebrest
Vnd er glück hab vffs aller best
Den trifft der klüpfel doch z lest
von vberhebung glucks
1
Der ist eyn narr der rümen gtar
2
Das jm vil glücks z handen far
3
Vnd er glück hab jn aller sach
4
Der wardt des schlegels vff dem tach
d7r

5
Dann glücksal der zergenglicheyt
6
Eyn zeychen ist vnd vnderscheyt
7
Das gott des menschen sich verrcht
8
Den er z zytten nit heymscht
9
Jm spruchwort / man gemeynlich gyecht
10
Eyn frndt den andern offt besiecht
11
Eyn vatter strofft offt synen sn
12
Das er vorcht hab / vnd recht ler tn
13
Eyn artzt / gibt sur vnd bitter trangk
14
Do mit dest ee genß der krangk
15
Eyn scherer meysselt / schnydt die wund
16
Do mit der siech bald werd gesunt /
17
We we dem krancken wann verzagt
18
Der artzt / vnd er nit strofft / noch sagt
19
Das solt der siech nit han geton /
20
Er solt das / vnd das han gelon /
21
Sunder er spricht / gent jm recht hyn
22
Als das er wil / vnd glustet jn /
23
Als wn der tufel bschissen wil
24
Dem gibt er glück / vnd richtum vil
25
Gedult ist besser jn armt
26
Dann aller welt glück / richtum / gt /
27
Sins glücks sich nyemans vberhab
28
Dann wenn gott will / so nymbt es ab /
29
Eyn narr ist / wer do schryget dyck
30
O glück wie loßtu mich / o glück
31
Was zychstu mich / gib mir so vil
32
Das ich eyn narr blib noch eyn wil
33
Dann grosser narren wurden nye
34
Dann die allzyt glück hatten hye
GW5041/B23
d6v
[ Kap. 23 ]
Wer meynt das jm gan nü gebre
Vnd er glück hab vffs aller be
Den trifft der klüpfel doch ʒ le
vō vberhebūg glucks
1
Der i eyn narr der rümen gtar
2
Das jm vil glücks ʒ handen far
3
Vnd er glück hab jn aller ſach
4
Der wardt des ſchlegels vff dem tach
d7r

5
Dann glückſal der ʒergenglicheyt
6
Eyn ʒeychen i vnd vnderſcheyt
7
Das gott des menſchen ſich verrcht
8
Den er ʒ ʒytten nit heymſcht
9
Jm ſpruchwort/ mā gemeynlich gyecht
10
Eyn frndt den andern offt beſiecht
11
Eyn vatter rofft offt ſynen ſn
12
Das er vorcht hab/vnd recht ler tn
13
Eyn art/gibt ſur vnd bitter trangk
14
Do mit de ee genß der krangk
15
Eyn ſcherer meyelt/ſchnydt die wund
16
Do mit der ſiech bald werd geſunt/
17
We we dem krancken wann verʒagt
18
Der art/vnd er nit rofft/noch ſagt
19
Das ſolt der ſiech nit han geton/
20
Er ſolt das/vnd das han gelon/
21
Sunder er ſpricht/gent jm recht hyn
22
Als das er wil/vnd gluet jn/
23
Als wn der tufel bſchien wil
24
Dem gibt er glück/vnd richtum vil
25
Gedult i beer jn armt
26
Dann aller welt glück/richtum/gt/
27
Sins glücks ſich nyemans vberhab
28
Dann wenn gott will/ſo nymbt es ab/
29
Eyn narr i/wer do ſchryget dyck
30
O glück wie loßtu mich/o glck
31
Was ʒychu mich/gib mir ſo vil
32
Das ich eyn narr blib noch eyn wil
33
Dann groer narren wurden nye
34
Dann die allʒyt glück hatten hye