GW5041/B6
a8v
b2r
Das er sie loß jrr gon on straff
Glich wie on hirten gnt die schaf
Vnd jn all mtwil vbersicht /
Vnd meynt sie drffen stroffens nicht /
Sie sygen noch nit by den joren
Das sie behaltten jn den oren
Was man jn sag / sy stroff vnd ler /
O grosser dor / merck z vnd hr
Die jugent ist z bhaltten gering
Sie mercket wol vff alle ding /
Was man jn nüwe hfen schitt
Den selben gsmack verlont sie nit /
Ein junger zwyg sich biegen lot /
Wann man ein altten vnderstat
Z biegen / so knellt er entzwey
Zymlich stroff / bringt kein srglich gschrey
Die rüt der zücht vertribt on smertz
Die narrheit vß des kindes hertz
On straffung seltten yemens lert
Alls übel wechßt das man nit wert
Aber das er nit strofft sin kynd
Des strofft jn got / das er mit klag
Starb / vnd syn sn vff eynen tag /
Das man die kind nit ziehen wil
Des findt man cathelynen
vil
Es stünd yetz vmb die kynd vil bas
Geb man schlmeister jnn / als was
b2v
Philippus durch scht kriechen landt
Biß er sym sn ein meister fandt
Dem grsten kunnig jn der welt
Wart Aristoteles z geselt
Aber die vtter vnser zitt
Dar vmb das sie verblent der gyt
Nemen sie vff slich meister nn
Der jn zm narren macht ein sn
Halb narrechter dann er kam druß
Des ist z wundern nit dar an
Das narren narrecht kynder han
Z stnd / wolt er mit heller stym
Schryen / jer narren vnbedacht
Jr hant vff gtsamlen groß acht
Vnd achten nit vff vwer kind
Den jr slich richtum samlen sindt
Aber vch wirt z letst der lon
Wann uwer sn jn rott snt gon
Vnd stellen zücht vnd eren nach
So ist jn z dem wesen gach
Wie sie von jugent hant gelert
Dann wirt des vatters leydt gemert
Vnd frist sich selbst das er on nutz
Erzogen hat ein wintterbutz
Ettlich dnt sich in bben rott
Die lstern vnd gesmchen gott
b3r
Die andren hencken an sich sck
Dise verspielen roß vnd rck
Die vierden prassen tag vnd nacht
Das würt vß solchen kynden gmacht
Die man nit jn der iugent zücht
Vnd [mit]
eim
meister wol versycht
Vnd [mit]
eim
]
Vnd √ eim
GW5041
Dann anfang / mittel / end / der ere
Entspringt allein vß gter lere
Ein lblich ding ist edel syn
Es ist aber frmbd / vnd nit din
Es kumbt von dynen eltern har /
Ein kstlich ding ist richtum gar
Aber des ist des gelückes fall
Das vff vnd ab dantzt wie ein ball /
Ein hubsch ding der weltt glory ist /
Vnstantbar doch / dem alzyt gbrist /
Schonheit des libes man vyl acht
Wert ettwann doch kum vbernacht /
Glich wie gesuntheit ist vast liep
Vnd stielt sich ab doch wie ein diep
Groß sterck / acht man für kstlich hab
Nymbt doch von kranckheit / altter ab /
Dar vmb ist nützt vndttlich mer
Vnd bliblich by vns dann die ler
Ob er hab ler vnd tugent üt /
Als ob er sprech / das gwalt vnd golt
On ler der tugent nützet solt
GW5041/B6
a8v
b2r
Das er ſie loß jrr gon on raff
Glich wie on hirten gnt die ſchaf
Vnd jn all mtwil vberſicht/
Vnd meynt ſie drffen roffens nicht/
Sie ſygen noch nit by den joren
Das ſie behaltten jn den oren
Was man jn ſag/ſy roff vnd ler/
O groer dor/merck ʒ vnd hr
Die jugent i ʒ bhaltten gering
Sie mercket wol vff alle ding/
Was man jn nüwe hfen ſchitt
Den ſelben gſmack verlont ſie nit/
Ein junger ʒwyg ſich biegen lot/
Wann man ein altten vnderat
Ʒ biegen/ſo knellt er enwey
Ʒymlich roff/brīgt kein ſrglich gſchrey
Die rüt der ʒücht vertribt on ſmer
Die narrheit vß des kindes her
On raffung ſeltten yemens lert
Alls übel wechßt das man nit wert
Hely was recht vnd lebt on ſünd
Aber das er nit rofft ſin kynd
Des rofft jn got/das er mit klag
Starb/vnd ſyn ſn vff eynen tag/
Das man die kind nit ʒiehen wil
Des findt man cathelynen vil
Es ünd ye vmb die kynd vil bas
Geb man ſchlmeier jnn/als was
Phenix/den peleus ſynem ſn
Achilli ſcht/vnd ʒ wolt dn
b2v
Philippus durch ſcht kriechē landt
Biß er ſym ſn ein meier fandt
Dem gren kunnig jn der welt
Wart Arioteles ʒ geſelt
Der ſelb Platonē hort lang jar
Vnd Plato Socratem dar vor
Aber die vtter vnſer ʒitt
Dar vmb das ſie verblent der gyt
Nemen ſie vff ſlich meier nn
Der jn ʒm narren macht ein ſn
Vnd ſchickt jn wider heym ʒ hnß
Halb narrechter dann er kam druß
Des i ʒ wundern nit dar an
Das narrē narrecht kynder han
Crates der allt ſprach wān es jm
Ʒ nd/wolt er mit heller ym
Schryē/jer narrē vnbedacht
Jr hant vff gtſamlē groß acht
Vnd achtē nit vff vwer kind
Den jr ſlich richtum ſamlen ſindt
Aber vch wirt ʒ let der lon
Wann uwer ſn jn rott ſnt gon
Vnd ellen ʒücht vnd eren nach
So i jn ʒ dem weſen gach
Wie ſie von jugent hant gelert
Dann wirt des vatters leydt gemert
Vnd fri ſich ſelb das er on nu
Erʒogen hat ein wintterbu
Ettlich dnt ſich in bben rott
Die lern vnd geſmchen gott
b3r
Die andren hencken an ſich ſck
Diſe verſpielen roß vnd rck
Die vierden praen tag vnd nacht
Das würt vß ſolchen kynden gmacht
Die man nit jn der iugent ʒücht
Vnd eim meier wol verſycht
Dann anfang/mittel/end/der ere
Entſpringt allein vß gter lere
Ein lblich ding i edel ſyn
Es i aber frmbd/vnd nit din
Es kumbt von dynen eltern har/
Ein klich ding i richtum gar
Aber des i des gelückes fall
Das vff vnd ab dant wie ein ball/
Ein hubſch ding der weltt glory i/
Vnantbar doch/dem alʒyt gbri/
Schonheit des libes man vyl acht
Wert ettwann doch kum vbernacht/
Glich wie geſuntheit i va liep
Vnd ielt ſich ab doch wie ein diep
Groß erck/acht man für klich hab
Nymbt doch von kranckheit/altter ab/
Dar vmb i nüt vndttlich mer
Vnd bliblich by vns dann die ler
Gorgias frogt/ob ſellig wer
Von Perfia der mhtig her
Sprach Socrates/ich weiß noch nüt
Ob er hab ler vnd tugent üt/
Als ob er ſprech/das gwalt vnd golt
On ler der tugent nüet ſolt