GW5041/B94
q5v
[ Kap. 94 ]
Mancher frwt sich / vff frmbde hab
Wie er vil erb / vnd trag z grab /
Die mit sym gbeyn nsß werffen ab
von hoffnung vff erben
1
Eyn narr ist / wer sich dar vff spytzt
2
Das er eyns andern erb besytz
3
Oder für jn kum / jnn den rott
4
Syn gt / pfründ / ampt / besytz noch dott
q6r

5
Mancher eyns andern dott sich frwt
6
Des end / er nyemer me beschowt
7
Hofft eynen tragen hyn z grab
8
Der mit sym gbeyn würfft byeren ab /
9
Wer hoffet vff eyns andern dott
10
Vnd weis nit / wann syn sel vß gat
11
Der selb den esel dt beschlagen
12
Der jn gn narrenberg würt tragen /
13
Es sterben jung / starck / frlich lüt
14
So fyndt man ouch vil kelber hüt
15
Es gat alleyn nit / über die kg
16
Eym yeden syn armt beng
17
Vnd bgr nit / das es grsser werd
18
Eyn wilder vmblouff ist vff erd
19
Bulgarus erbt ouch synen sn
20
Des er nie hatt gehofft z thn
21
Pryamus sach syn kynd all sterben
22
Die er hofft / sie wurden syn erben
23
Absolon syns vatter tod noch schleych
24
Vnd reycht syn erbteyl an der eych
25
Manchem eyn erb würt übernacht
26
Vff das / er vor nie hatt gedacht
27
Mancher eyn erben überkunt
28
Dem lieber wer / jnn erbt eyn hunt /
29
Nitt yedem gatt noch hoffens won
30
Als Abraham / vnd Symeon
31
Loß vglin sorgen / wann gott will
32
So kumbt das glück / zytt / end / vnd zyl /
33
Das best erb ist jm vatterlandt
34
Do wir hyn hoffen allesandt
35
Gar wenig stoßt es doch zr handt
GW5041/B94
q5v
[ Kap. 94 ]
Mancher frwt ſich/vff frmbde hab
Wie er vil erb/vnd trag ʒ grab/
Die mit ſym gbeyn nſß werffen ab
von hoffnung vff erbē
1
Eyn narr i/wer ſich dar vff ſpyt
2
Das er eyns andern erb beſy
3
Oder für jn kum/jnn den rott
4
Syn gt/pfründ/ampt/beſy noch dott
q6r

5
Mancher eyns andern dott ſich frwt
6
Des end/er nyemer me beſchowt
7
Hofft eynen tragen hyn ʒ grab
8
Der mit ſym gbeyn würfft byeren ab/
9
Wer hoffet vff eyns andern dott
10
Vnd weis nit/wann ſyn ſel vß gat
11
Der ſelb den eſel dt beſchlagen
12
Der jn gn narrenberg würt tragen/
13
Es erben jung/arck/frlich lüt
14
So fyndt man ouch vil kelber hüt
15
Es gat alleyn nit/über die kg
16
Eym yeden ſyn armt beng
17
Vnd bgr nit/das es grer werd
18
Eyn wilder vmblouff i vff erd
19
Bulgarus erbt ouch ſynen ſn
20
Des er nie hatt gehofft ʒ thn
21
Pryamus ſach ſyn kynd all erben
22
Die er hofft/ſie wurden ſyn erben
23
Abſolon ſyns vatter tod noch ſchleych
24
Vnd reycht ſyn erbteyl an der eych
25
Manchem eyn erb würt übernacht
26
Vff das/er vor nie hatt gedacht
27
Mancher eyn erben überkunt
28
Dem lieber wer/jnn erbt eyn hunt/
29
Nitt yedem gatt noch hoffens won
30
Als Abraham/vnd Symeon
31
Loß vglin ſorgen/wann gott will
32
So kumbt das glück/ʒytt/end/ vnd ʒyl/
33
Das be erb i jm vatterlandt
34
Do wir hyn hoffen alleſandt
35
Gar wenig oßt es doch ʒr handt