GW5046/B106
t1r
[ Kap. 106 ]
Wer hie anzündt syn ampel wol
Vnd brennen loßt syn liecht / vnd ol
Der selb sich ewig frwen sol
Ablossung guter werck
1
Der ist eyn narr / der z der zyt
2
So gott syn letstes vrtel gyt
3
Sich vrteyln mß vß eygnem mundt
4
Das er verschlagen hat syn pfundt
t
t1v

5
Das jm entpfolhen hat syn her
6
Das er do mit solt gwynnen mer
7
Dem würt das selb genomen hyn
8
Vnd er geworffen jnn die pyn /
9
Des glich ouch die jr ampel hant
10
Verschütt / vnd nit mit l gebrant
11
Vnd went erst schen ander l
12
So yetz vß faren ist die sel /
13
Vier kleyne ding sint yetz vff der erd
14
Sint wyser doch dann menschlich gberd /
15
Die omeyß die keynr arbeyt schont
16
Eyn hslin das jm velsen wont /
17
Die hewstff / die keyn künig hant
18
Vnd ziehen doch z veld all sant /
19
Eyn aydes gat vff syn henden vß
20
Vnd wont doch jn der künig huß /
21
Wer hunig fyndt vnd wafen scharpff
22
Der sß nit me dann er bedarff
23
Vnd ht vor füllung sich der sß
24
Das ers nit wider spüwen mß
25
Ob joch eyn wiser ghling stirbt
26
Syn sel doch nymer me verdyrbt /
27
Aber der narr vnd vnwiß man
28
Verdyrbt vnd mß syn husung han
29
Jnn ewikeyt jn synem grab /
30
Den frmden loßt er sel / vnd hab /
31
Keyn grsser dor wart nye gemacht
32
Dann der das künfftig nit betracht
33
Vnd zytlichs für das ewig acht
34
Es brennt manch boum jnn hellen glt
35
Der nit wolt tragen gte frcht
GW5046/B106
t1r
[ Kap. 106 ]
Wer hie anʒündt ſyn ampel wol
Vnd bꝛennen loßt ſyn liecht/vnd ol
Der ſelb ſich ewig frwen ſol
Abloſſūg guter werck
1
Der i eyn narr/der ʒ der ʒyt
2
So gott ſyn letes vrtel gyt
3
Sich vrteyln mß vß eygnem mundt
4
Das er verſchlagen hat ſyn pfundt
t
t1v

5
Das jm entpfolhen hat ſyn her
6
Das er do mit ſolt gwynnen mer
7
Dem würt das ſelb genomen hyn
8
Vnd er geworffen jnn die pyn/
9
Des glich ouch die jr ampel hant
10
Verſchütt/vnd nit mit l gebꝛant
11
Vnd went er ſchen ander l
12
So ye vß faren i die ſel/
13
Vier kleyne ding ſint ye vff der erd
14
Sint wyſer doch dann menſchlich gberd/
15
Die omeyß die keynr arbeyt ſchont
16
Eyn hin das jm velſen wont/
17
Die hewff/die keyn künig hant
18
Vnd ʒiehen doch ʒ veld a ſant/
19
Eyn aydes gat vff ſyn henden vß
20
Vnd wont doch jn der künig huß/
21
Wer hunig fyndt vnd wafen ſcharpff
22
Der ſß nit me dann er bedarff
23
Vnd ht voꝛ füung ſich der ſß
24
Das ers nit wider ſpüwen mß
25
Ob joch eyn wiſer ghling irbt
26
Syn ſel doch nymer me verdyrbt/
27
Aber der narr vnd vnwiß man
28
Verdyrbt vnd mß ſyn huſung han
29
Jnn ewikeyt jn ſynem grab/
30
Den frmden loßt er ſel/vnd hab/
31
Keyn grer doꝛ wart nye gemacht
32
Dann der das künfftig nit betracht
33
Vnd ʒytlichs für das ewig acht
34
Es bꝛennt manch boum jnn heen glt
35
Der nit wolt tragen gte frcht