GW5046/B107
t2r
t2v
Wie er die rechte kunst erler
Mit der er z dem hymel ker
Vnd das all wißheyt diser welt
Jst gegen gott eyn dorheyt gelt
Vil meynen syn vff rechtem weg
Die doch verjrren an dem stg
Der z dem woren leben frt
Woll dem / der vff dem weg nit jrrt
Wann er jnn schon ergriffen hat
Dann offt der neben weg ab gat
Das eyner bald kumbt ab der stroß
Es sy dann / das jnn gott nit loß
Wes wegs er doch wolt haben acht
Ob er der wollust noch wolt gan
Oder alleyn noch tugend stan /
Jn dem gednck / kumen z jm
Zwo frowen / die er bald on stym
Erkant / an jrem leben wol /
Die eyn / was aller wollust vol
Vnd hübsch geziert / mit reden sß
Der end doch wer der dot mit we
Dar noch keyn freüd / noch wollust me
Die ander sach bleich / sur / vnd hert
Vnd hatt on freüd eyn ernstlich gfert
Die sprach / keyn wollust ich verheiß
Keyn rw / dann arbeit jn dim schweiß
Von tugent z der tugent gon
Dar vmb würt dir dann ewig lon
t3r
Wollust / rw / freüd er all zyt floch /
Wolt gott / als wir begeren all
Leben noch unserm wol gefall
Das wir begerten ouch des glich
Z han / eyn leben dugentrich /
Worlich / wir flhen manchen stg
Der vnß frt vff den narren weg /
Die wile aber / wir all nitt wend
Gedencken wo eyn yeder lend
Vnd leben blyntzend jn der nacht
Hant wir keyns rechten wegeß acht
Das wir gar offt selbs wissen nitt
Wo vnß hyen fren vnser dritt
Dar vß entspring / das vnß all tag
Berüwen all vnser anschlag
So wirs erfolgen nit on we
Begeren wir nit mynders me /
Das kumbt alleyn dar vß / das wir
All hant eyn angeborne bgir
Wie vnß das recht gt hie vff erd
Bekum on vl / vnd entlich werd
Die wile aber das nit mag syn
Vnd wir jrren jn vinsterm schyn
So hat gott geben vnß das liecht
Der wißheyt / dar von man gesycht
Die macht der vinsterniß eyn end
Wann wir sy nemen recht für hend
Vnd zeigt vnß bald den vnderscheit
Der doren weg / von der wißheit /
t3v
Der selben wißheyt steltten noch
Pythagoras / Plato der hoch
Hant ewig rm erholt / vnd ere
Vnd künden doch ergründen nie
Die rechte wißheyt funden hie
Dar vmb von jn spricht gott
Jch will verwerffen kunst vnd ler
Vnd wißheyt der / die wiß sindt
Leren die selb / die kleynen kyndt /
Das sint all die so wißheyt handt
Eruolget dort jm vatter landt /
Die solche wißheyt hant gelert
Werden jn ewikeyt geert
Vnd schynent wie das firmament
Welch hant gerechtikeyt erkennt
Vnd dar jnn vnderwisen sich
Vnd ander me / die lüchten glich
Wie z den megten gselten sich
Blten / vnd mcht jn werden nit /
Als dnt die hie nit künnen gantz
Bgriffen / der rechten wißheyt glantz
Die nahend durch vil tugent zier /
(Die jr megd sint) doch vast z jr /
All freüd der welt nymbt trurig end
Eyn yeder lg wo er hyn lend
GW5046/B107
t2r
t2v
Wie er die rechte kun erler
Mit der er ʒ dem hymel ker
Vnd das a wißheyt diſer welt
J gegen gott eyn doꝛheyt gelt
Vil meynen ſyn vff rechtem weg
Die doch verjrren an dem g
Der ʒ dem woꝛen leben frt
Wo dem/der vff dem weg nit jrrt
Wann er jnn ſchon ergriffen hat
Dann offt der neben weg ab gat
Das eyner bald kumbt ab der roß
Es ſy dann/das jnn gott nit loß
Hercles jn ſyner jugent gdacht
Wes wegs er doch wolt haben acht
Ob er der wou noch wolt gan
Oder aeyn noch tugend an/
Jn dem gednck/kumen ʒ jm
Ʒwo frowen/die er bald on ym
Erkant/an jrem leben wol/
Die eyn/was aer wou vol
Vnd hübſch geʒiert/mit reden ſß
Groß lu vnd frend ſie jm verhieß
Der end doch wer der dot mit we
Dar noch keyn freüd/noch wou me
Die ander ſach bleich/ſur/vnd hert
Vnd hatt on freüd eyn ernlich gfert
Die ſpꝛach/keyn wou ich verheiß
Keyn rw/dann arbeit jn dim ſchweiß
Von tugent ʒ der tugent gon
Dar vmb würt dir dann ewig lon
t3r
Der ſelben ging do Hercles noch
Wou/rw/freüd er a ʒyt floch/
Wolt gott/als wir begeren a
Leben noch unſerm wol gefa
Das wir begerten ouch des glich
Ʒ han/eyn leben dugentrich/
Woꝛlich/wir flhen manchen g
Der vnß frt vff den narren weg/
Die wile aber/wir a nitt wend
Gedencken wo eyn yeder lend
Vnd leben blynend jn der nacht
Hant wir keyns rechten wegeß acht
Das wir gar offt ſelbs wien nitt
Wo vnß hyen fren vnſer dritt
Dar vß entſpꝛing/das vnß a tag
Berüwen a vnſer anſchlag
So wirs erfolgen nit on we
Begeren wir nit mynders me/
Das kumbt aeyn dar vß/das wir
A hant eyn angeboꝛne bgir
Wie vnß das recht gt hie vff erd
Bekum on vl/vnd entlich werd
Die wile aber das nit mag ſyn
Vnd wir jrren jn vinerm ſchyn
So hat gott geben vnß das liecht
Der wißheyt/dar von man geſycht
Die macht der vinerniß eyn end
Wann wir ſy nemen recht für hend
Vnd ʒeigt vnß bald den vnderſcheit
Der doꝛen weg/von der wißheit/
t3v
Der ſelben wißheyt eltten noch
Pythagoꝛas/Plato der hoch
Socrates vnd a die durch jr ler
Hant ewig rm erholt/vnd ere
Vnd künden doch ergründen nie
Die rechte wißheyt funden hie
Dar vmb von jn ſpꝛicht gott der her
Jch wi verwerffen kun vnd ler
Vnd wißheyt der/die wiß ſindt
Leren die ſelb/die kleynen kyndt/
Das ſint a die ſo wißheyt handt
Eruolget doꝛt jm vatter landt/
Die ſolche wißheyt hant gelert
Werden jn ewikeyt geert
Vnd ſchynent wie das firmament
Welch hant gerechtikeyt erkennt
Vnd dar jnn vnderwiſen ſich
Vnd ander me/die lüchten glich
Als Lucifer von oꝛient
Vnd Heſperus gen occident/
Bion der meier ſpricht/das glich
Wie ʒ den megten gſelten ſich
Die vmb Penolope lang ʒyt
Blten/vnd mcht jn werden nit/
Als dnt die hie nit künnen gan
Bgriffen/der rechten wißheyt glan
Die nahend durch vil tugent ʒier/
(Die jr megd ſint) doch va ʒ jr/
A freüd der welt nymbt trurig end
Eyn yeder lg wo er hyn lend