GW5046/B109
t7r
[ Kap. 109 ]
Der ist eyn narr / der nit verstot
So jm vnfal z handen gat
Das er sich wißlich schick dar jn
Vnglück will nit verachtet syn
Verachtung vngfelles
1
Manchem ist nit mit glück wol
2
Vnd ryngt dar noch doch yemer tol
3
Dar vmb sol er nit wunder han
4
Ob jm das schiff würt vndergan
t7v

5
Ob vnglück etwan joch ist kleyn
6
So kumbt es seltten doch alleyn
7
Dann noch der alten spruch / vnd sag
8
Vnglück / vnd hor / das wechßt all tag
9
Dar vmb den anfang man abwend
10
Man weisßt nit / wo der vßgang lend
11
Wer vff das mer sich wogen dt
12
Der darff wol glück / vnd weter gt
13
Dann hyndersich fert der geschwynd
14
Wer schiffen will mit wider wynd
15
Der wiß mit nochwynd sglen lert
16
Eyn narr hat bald eyn schyff vmb kert
17
Der wiß / der halt jnn syner handt
18
Den rder / vnd fart licht z landt
19
Eyn narr verstat sich nit vff fr
20
Dar vmb er offt nymbt eyn grunt rr /
21
Eyn wiß man / sich vnd andere frt
22
Eyn narr / verdyrbt ee dann ers sprt
23
Hett nit sich geschickt noch wyser ler
24
Allexander / jn hohem mer
25
Das jm syne schiff warff an eyn sytt
26
Vnd hett sich gerichtet noch der zytt
27
Er wer jm mer ertruncken gsin
28
Vnd nit dot an vergyfftem wyn
29
Pompeius hat groß rm vnd ere
30
Das er gereyniget hett das mere
31
Vnd die mer ruber vertriben all
32
Hat jnn Egypten doch vnfall /
33
Welch wißheyt / tugent / an jn handt
34
Die schwymmen nackent wol z landt /
35
Als spricht Sebastianus Brant
] Sebaianns Brant GW5046
GW5046/B109
t7r
[ Kap. 109 ]
Der i eyn narr/der nit verot
So jm vnfal ʒ handen gat
Das er ſich wißlich ſchick dar jn
Vnglück wi nit verachtet ſyn
Verachtung vngfelles
1
Manchem i nit mit glück wol
2
Vnd ryngt dar noch doch yemer tol
3
Dar vmb ſol er nit wunder han
4
Ob jm das ſchiff würt vndergan
t7v

5
Ob vnglück etwan joch i kleyn
6
So kumbt es ſeltten doch aeyn
7
Dann noch der alten ſpꝛuch/vnd ſag
8
Vnglück/vnd hoꝛ/das wechßt a tag
9
Dar vmb den anfang man abwend
10
Man weiſßt nit/wo der vßgang lend
11
Wer vff das mer ſich wogen dt
12
Der darff wol glück/vnd weter gt
13
Dann hynderſich fert der geſchwynd
14
Wer ſchiffen wi mit wider wynd
15
Der wiß mit nochwynd ſglen lert
16
Eyn narr hat bald eyn ſchyff vmb kert
17
Der wiß/der halt jnn ſyner handt
18
Den rder/vnd fart licht ʒ landt
19
Eyn narr verat ſich nit vff fr
20
Dar vmb er offt nymbt eyn grunt rr/
21
Eyn wiß man/ſich vnd andere frt
22
Eyn narr/verdyrbt ee dann ers ſprt
23
Hett nit ſich geſchickt noch wyſer ler
24
Aexander/jn hohem mer
25
Das jm ſyne ſchiff warff an eyn ſytt
26
Vnd hett ſich gerichtet noch der ʒytt
27
Er wer jm mer ertruncken gſin
28
Vnd nit dot an vergyfftem wyn
29
Pompeius hat groß rm vnd ere
30
Das er gereyniget hett das mere
31
Vnd die mer ruber vertriben a
32
Hat jnn Egypten doch vnfa/
33
Welch wißheyt/tugent/an jn handt
34
Die ſchwymmen nackent wol ʒ landt/
35
Als ſpꝛicht Sebaianns Brant