GW5046/B112
u5r
[ Kap. 112 ]
Von fasnacht narren.
1
Jch weiß noch ettlich faßnacht narren
2
Die jnn der dorenkapp beharren
3
Wann man heilig zyt sol vohen an
4
So hyndern sie erst yederman
5
Eyn teyl / die dnt sich vast berutzen
6
Antlitt / vnd lib sie ganz verbutzen
7
Vnd louffen so jn bucken wiß
8
Jr anschlag stat vff hlem yß
9
Mancher will nit / das man jn kennt
10
Der sich doch selbst z letsten nennt
11
So jm der kopff schon ist vermacht
12
Will er doch / das man vff jn acht
13
Dz man sprech / schow min herr von Runckel
14
Der kumbt vnd bringt am arm eyn kunckel
15
Es mß jo ettwas groß bedütten
16
Das er doch kumbt z armen lüten
17
Durch syn demt vnß dt besehen /
18
Syn meynung ist / er wolt gern schmehen
19
Vnd eym z faßnacht eyger legen
20
Die guck guck syngend jn dem meygen /
21
Kcheln reicht man jn manchem huß
22
Do wger wer man blib dar vß
23
Vrsach z zelen / ist so vil
24
Das ich vil lieber schwigen will /
25
Aber die narrheyt hat erdacht
26
Das man sch freüden z faßnacht
27
So man der selen heyl solt pflegen
u5v

28
So gnt die narren erst den segen
29
Vnd schent dann jr fst har für
30
Das es vast nacht sy vor jr tür
31
Der narren / kyrchwych man wol kennt
32
Jo wol vast nacht würt es genennt
33
Man loufft dar affter vff den gassen
34
Jm moß / als solt man ymen fassen
35
Welcher dann mag syn schllig gantz
36
Der meynt er hab billich den krantz
37
Von eym huß z dem andern loufft
38
Groß füllen er on bar gelt koufft
39
Des selb dick wrt noch mitter nacht
40
Der tüfel hat das spiel erdacht
41
So man solt schen selen heyl
42
Das man erst dantz am narren seyl
43
Mancher der füll dt so vergessen
44
Als solt er jn eym jor nit essen
45
Vnd loßt sich nit bengen mit
46
Das er sich füll biß metten zytt
47
Verbottne spiß schadt dann nitt
48
Man isßt die selb biß gegen tag
49
Worlich ich das sprich / red / und sag
50
Das weder Juden / Heyden / Datten
51
Jrn glouben als schentlich bestatten
52
Als wir die kristen wellen syn
53
Vnd dnt mit wercken kleynen schyn
54
So wir jm anfang vnser andacht
55
Z rüsten erst dryg / vier / vaßnacht
56
Vnd werden erst on synnen gar
57
Das selb das wert dann durch das jar
u6r

58
Brechen das houbt der vasten ab
59
Do mitt sie mynder krefften hab /
60
Wenig sich z der schen nahen
61
Das sie mit andacht die entpfahen
62
Frchten die sch die werd sie bissen
63
Lieber wendt sie jr antlitt bschissen
64
Vnd sich bermen / wie eyn kol
65
Des tüfels zeychen gfelt jn wol /
66
Das zeichen gots / went sie nit han
67
Mit Christo went sie nit erstan
68
Die frowen gont dann gern z strossen
69
Das man sie dest baß künn bemossen
70
Der kyrchen schonen ettlich nitt
71
Sie louffen dryn / vnd durch die mitt
72
Vnd dnt die frowen drynn beschmieren
73
Das halt man für eyn groß hofieren
74
Die wst rott / dt den esel tragen
75
Der sie die gantz statt macht vmb jagen
76
So ladt man dann z dantz vnd stechen
77
Do mß man erst die sper brechen
78
Vnd bringen narren recht z samen
79
Buren / hantwerck / dnt sich nit schamen
80
Vnd nemen sich ouch stechens an
81
Der mancher doch nit ryten kan
82
Des würt mancher gestochen dick
83
Das jm der hals bricht oder rück /
84
Das soll eyn hübscher schympff dann syn
85
Dar noch füllt man sich dann mit wyn
86
Von keyner vasten weiß man sagen
87
Das wesen wrt ob vierzehen tagen
u6v

88
Die fast gantz vß / an ettlich enden
89
Die karrwch dt sie kum abwenden
90
So kumbt man z der bicht z zyt /
91
Wann man die hültzen tafflen lüt
92
So vacht man dann den ruwen an
93
Das man well morndes wider dran
94
Dem narren seil me hengen noch
95
Gon Emaus ist vnß allen goch
96
Die gwychten fladen vnß nit schmecken
97
Das houbt das dt man bald entdecken
98
Es mag gar licht eyn wynd har fegen
99
Er dt den frowen die sturtz ab wegen
100
Die hangen an den nchsten hecken
101
Die frowen went sich vngern decken
102
Reytzen do mitt die mann vnd knaben
103
Die narrenkapp sie lieber haben
104
Das man die oren dar vß streck
105
Dann das man sich mit stürtzen deck
106
Do mit so mag ich wol beschliessen
107
Wie wol ettlich hant drab verdriessen
108
Das / wo man scht alleyn fastnacht
109
Das nyemer druß wurt recht andacht
110
Vnd wie wir schicken vnß z gott
111
Loßt er vnß dick biß jn den dott
112
Die narrenkapp hat angst vnd nott
113
Vnd mag nit so vil rwen han
114
Das sie doch blib die fasten stan
115
Man streifft sie jn der karrwoch an
GW5046/B112
u5r
[ Kap. 112 ]
Von faſnacht narrē.
1
Jch weiß noch ettlich faßnacht narren
2
Die jnn der doꝛenkapp beharren
3
Wann man heilig ʒyt ſol vohen an
4
So hyndern ſie er yederman
5
Eyn teyl/die dnt ſich va beruen
6
Antlitt/vnd lib ſie ganʒ verbuen
7
Vnd louffen ſo jn bucken wiß
8
Jr anſchlag at vff hlem yß
9
Mancher will nit/das man jn kennt
10
Der ſich doch ſelb ʒ leten nennt
11
So jm der kopff ſchon i vermacht
12
Will er doch/das man vff jn acht
13
Dʒ man ſpꝛech/ſchow min herr vō Rūckel
14
Der kumbt v bꝛingt am arm eyn kunckel
15
Es mß jo ettwas groß bedütten
16
Das er doch kumbt ʒ armen lüten
17
Durch ſyn demt vnß dt beſehen/
18
Syn meynung i/er wolt gern ſchmehen
19
Vnd eym ʒ faßnacht eyger legen
20
Die guck guck ſyngend jn dem meygen/
21
Kcheln reicht man jn manchem huß
22
Do wger wer man blib dar vß
23
Vrſach ʒ ʒelen/i ſo vil
24
Das ich vil lieber ſchwigen will/
25
Aber die narrheyt hat erdacht
26
Das man ſch freüden ʒ faßnacht
27
So man der ſelen heyl ſolt pflegen
u5v

28
So gnt die narren er den ſegen
29
Vnd ſchent dann jr f har für
30
Das es va nacht ſy voꝛ jr tür
31
Der narren/kyrchwych man wol kennt
32
Jo wol va nacht würt es genennt
33
Man loufft dar affter vff den gaen
34
Im moß/als ſolt man ymen faen
35
Welcher dann mag ſyn ſchllig gan
36
Der meynt er hab billich den kran
37
Von eym huß ʒ dem andern loufft
38
Groß füllen er on bar gelt koufft
39
Des ſelb dick wrt noch mitter nacht
40
Der tüfel hat das ſpiel erdacht
41
So man ſolt ſchen ſelen heyl
42
Das man er dan am narren ſeyl
43
Mancher der füll dt ſo vergeen
44
Als ſolt er jn eym joꝛ nit een
45
Vnd loßt ſich nit bengen mit
46
Das er ſich füll biß metten ʒytt
47
Verbottne ſpiß ſchadt dann nitt
48
Man iſßt die ſelb biß gegen tag
49
Woꝛlich ich das ſpꝛich/red/und ſag
50
Das weder Juden/Heyden/Datten
51
Jrn glouben als ſchentlich beatten
52
Als wir die krien wellen ſyn
53
Vnd dnt mit wercken kleynen ſchyn
54
So wir jm anfang vnſer andacht
55
Ʒ rüen er dryg/vier/vaßnacht
56
Vnd werden er on ſynnen gar
57
Das ſelb das wert dann durch das jar
u6r

58
Brechen das houbt der vaen ab
59
Do mitt ſie mynder krefften hab/
60
Wenig ſich ʒ der ſchen nahen
61
Das ſie mit andacht die entpfahen
62
Fꝛchten die ſch die werd ſie bien
63
Lieber wendt ſie jr antlitt bſchien
64
Vnd ſich bermen/wie eyn kol
65
Des tüfels ʒeychen gfelt jn wol/
66
Das ʒeichen gots/went ſie nit han
67
Mit Chrio went ſie nit eran
68
Die frowen gont dann gern ʒ roen
69
Das man ſie de baß künn bemoen
70
Der kyrchen ſchonen ettlich nitt
71
Sie louffen dryn/vnd durch die mitt
72
Vnd dnt die frowen drynn beſchmieren
73
Das halt man für eyn groß hofieren
74
Die w rott/dt den eſel tragen
75
Der ſie die gan att macht vmb jagen
76
So ladt man dann ʒ dan vnd echen
77
Do mß man er die ſper bꝛechen
78
Vnd bꝛingen narren recht ʒ ſamen
79
Buren/hantwerck/dnt ſich nit ſchamen
80
Vnd nemen ſich ouch echens an
81
Der mancher doch nit ryten kan
82
Des würt mancher geochen dick
83
Das jm der hals bꝛicht oder rück/
84
Das ſoll eyn hübſcher ſchympff da ſyn
85
Dar noch füllt man ſich dann mit wyn
86
Von keyner vaen weiß man ſagen
87
Das weſen wrt ob vierʒehen tagen
u6v

88
Die fa gan vß/an ettlich enden
89
Die karrwch dt ſie kum abwenden
90
So kumbt man ʒ der bicht ʒ ʒyt/
91
Wann man die hülen tafflen lüt
92
So vacht man dann den ruwen an
93
Das man well moꝛndes wider dran
94
Dem narren ſeil me hengen noch
95
Gon Emaus i vnß allen goch
96
Die gwychten fladen vnß nit ſchmecken
97
Das houbt das dt man bald entdecken
98
Es mag gar licht eyn wynd har fegen
99
Er dt den frowen die ur ab wegen
100
Die hangen an den nchen hecken
101
Die frowen went ſich vngern decken
102
Reyen do mitt die ma vnd knaben
103
Die narrenkapp ſie lieber haben
104
Das man die oꝛen dar vß reck
105
Dann das man ſich mit üren deck
106
Do mit ſo mag ich wol beſchlieen
107
Wie wol ettlich hant drab verdrieen
108
Das/wo man ſcht alleyn fanacht
109
Das nyemer druß wurt recht andacht
110
Vnd wie wir ſchicken vnß ʒ gott
111
Loßt er vnß dick biß jn den dott
112
Die narrenkapp hat ang vnd nott
113
Vnd mag nit ſo vil rwen han
114
Das ſie doch blib die faen an
115
Man reifft ſie jn der karrwoch an