GW5046/B38
f7v
f8r
Vnd er für wyn das wasser nymbt
Oder des glich das jm nit zymbt
Vnd lg das er syn lust erlab
Biß man jn hyn treit z dem grab
Wer will der kranckheyt bald entgan
Der soll dem anfang widerstan
Dann artzeny mß würcken langk
Wann kranckheyt vast nymbt vberhanck
Wer gern well werden bald gesund
Der zoug dem artzet recht die wund
Vnd lyd sich / so man die vff brech
Oder mit meißlin dar jn stech
Oder sie hefft / wesch / oder bynd
Ob man jm schon die hut abschynd
Do mit alleyn das leben blyb
Vnd man die sel nit von jm tryb /
Eyn gtter artzt dar vmb nit flücht
Ob joch der kranck halber hyn zücht
Eyn siech sich billich lyden sol
Vff hoffnung / das jm bald werd wol /
Wer eym artzt jn der kranckheyt lügt
Vnd jn der bicht eyn priester drügt
Vnd vnwor seyt sym aduocat
Wann er will nemen by jm ratt
Der hatt jm selbß alleyn gelogen
Vnd mit sym schaden sich betrogen
Eyn narr ist / der eyn artzet scht
Des wort / vnd ler / er nit gercht
Vnd volget altter wiber rott
Vnd loßt sich segen jn den dott
f8v
Mitt kracter vnd mitt narren wurtz
Des nymbt er z der hell eyn sturtz
Des abergloub ist yetz so vil
Do mitt man gsuntheit schen wil
Wann ich das als z samen sch
Jch macht wol druß eyn ketzerbch
Wer kranck ist der wer gern gesunt
Vnd acht nitt wo die hilff har kunt
Den tfel rfft gar mancher an
Das er der kranckheit mcht entgan
Wann er von jm hilff wartend wer
Vnnd nit mst sorgen grsser schwer /
Der würd jnn narrheyt gantz verrcht
Wer wider gott gesuntheyt scht
Vnd on die wore wißheyt gert
Das er well wyß syn vnd gelert
Der ist nitt gsunt / sunder gantz bld /
Nit wiß / sunder jn torheyt schnd
Jn stter kranckheyt er verhartt
Jn vnsünn blintheyt gantz ernart /
Kranckheyt vß sünden dick entspringt
Die sünd vil grosser siechtag bringt
Dar vmb wer kranckheyt will entgan
Der soll gott wol vor ougen han
Lgen das er der bicht sich noh
Ee er die artzeney entpfoh
Vnd das die sel vor werd gesunt
Ee dann der liplich artzet kunt
Aber es spricht yetz mancher gouch
Was sich gelibt das geslt sich ouch
g1r
Doch wurd es sich z lest so liben
Das weder lib noch sel wurt bliben
Vnd werdent ewig kranckheyt han
So wir der zytlich wend entgan
Vil synt yetz ful / vnd langest dott
Hetten sie vor geschet gott
Syn gnad erworben / hülff / vnd gunst
Ee dann sie schten artzet kunst
Vnd meynten leben on syn gnad
Strben doch mitt der selen schad /
Wie er zm ersten dett dar vor /
Er hett gelebt noch lange jor
Hett er sich nit gekrt z gott
Vnd dar vmb erworben / das gott wolt
Das er noch lenger leben solt
Gott hett jn nyemer me erhrt
Der herr z dem bettrysen sprach
Der lange jor was gewesen schwach
Gang hyn / sünd nym / nit biß eyn narr
Das dir nit bsers widerfar /
Mancher gelobt jn kranckheyt vil
Wie er syn leben bessern wil
Dem spricht man / do der siech genaß
Do wart er bser dann er was
Vnd meynt gott do mit btrogen han
Bald gond jn grsser plagen an
GW5046/B38
f7v
f8r
Vnd er für wyn das waer nymbt
Oder des glich das jm nit ʒymbt
Vnd lg das er ſyn lu erlab
Biß man jn hyn treit ʒ dem grab
Wer wi der kranckheyt bald entgan
Der ſo dem anfang wideran
Dann areny mß würcken langk
Wann kranckheyt va nymbt vberhanck
Wer gern we werden bald geſund
Der ʒoug dem aret recht die wund
Vnd lyd ſich/ſo man die vff brech
Oder mit meißlin dar jn ech
Oder ſie hefft/weſch/oder bynd
Ob man jm ſchon die hut abſchynd
Do mit aeyn das leben blyb
Vnd man die ſel nit von jm tryb/
Eyn gtter art dar vmb nit flücht
Ob joch der kranck halber hyn ʒücht
Eyn ſiech ſich biich lyden ſol
Vff hoffnung/das jm bald werd wol/
Wer eym art jn der kranckheyt lügt
Vnd jn der bicht eyn prieer drügt
Vnd vnwor ſeyt ſym aduocat
Wann er wi nemen by jm ratt
Der hatt jm ſelbß aeyn gelogen
Vnd mit ſym ſchaden ſich betrogen
Eyn narr i/der eyn aret ſcht
Des wort/vnd ler/er nit gercht
Vnd volget altter wiber rott
Vnd loßt ſich ſegen jn den dott
f8v
Mitt kracter vnd mitt narren wur
Des nymbt er ʒ der he eyn ur
Des abergloub i ye ſo vil
Do mitt man gſuntheit ſchen wil
Wann ich das als ʒ ſamen ſch
Jch macht wol druß eyn keerbch
Wer kranck i der wer gern geſunt
Vnd acht nitt wo die hilff har kunt
Den tfel rfft gar mancher an
Das er der kranckheit mcht entgan
Wann er von jm hilff wartend wer
Vnnd nit m ſoꝛgen grer ſchwer/
Der würd jnn narrheyt gan verrcht
Wer wider gott geſuntheyt ſcht
Vnd on die woꝛe wißheyt gert
Das er we wyß ſyn vnd gelert
Der i nitt gſunt/ſunder gan bld/
Nit wiß/ſunder jn toꝛheyt ſchnd
Jn ter kranckheyt er verhartt
Jn vnſünn blintheyt gan ernart/
Kranckheyt vß ſünden dick entſpꝛingt
Die ſünd vil groer ſiechtag bꝛingt
Dar vmb wer kranckheyt wi entgan
Der ſo gott wol vor ougen han
Lgen das er der bicht ſich noh
Ee er die areney entpfoh
Vnd das die ſel voꝛ werd geſunt
Ee dann der liplich aret kunt
Aber es ſpꝛicht ye mancher gouch
Was ſich gelibt das geſlt ſich ouch
g1r
Doch wurt es ſich ʒ le ſo liben
Das weder lib noch ſel wurt bliben
Vnd werdent ewig kranckheyt han
So wir der ʒytlich wend entgan
Vil ſynt ye ful/vnd lange dott
Hetten ſie voꝛ geſchet gott
Syn gnad erwoꝛben/hülff/vnd gun
Ee dann ſie ſchten aret kun
Vnd meynten leben on ſyn gnad
Strben doch mitt der ſelen ſchad/
Hett Machabeus ſich verlon
Aeyn vff gott vnd nit vff Rom
Wie er ʒm eren dett dar voꝛ/
Er hett gelebt noch lange joꝛ
Eʒechias wer geoꝛben dott
Hett er ſich nit gekꝛt ʒ gott
Vnd dar vmb erwoꝛben/das gott wolt
Das er noch lenger leben ſolt
Hett ſich Manaes nit bekert
Gott hett jn nyemer me erhꝛt
Der herr ʒ dem bettryſen ſpꝛach
Der lange joꝛ was geweſen ſchwach
Gang hyn/ſünd nym/nit biß eyn narr
Das dir nit bſers widerfar/
Mancher gelobt jn kranckheyt vil
Wie er ſyn leben beern wil
Dem ſpꝛicht man/do der ſiech genaß
Do wart er bſer dann er was
Vnd meynt gott do mitt btrogen han
Bald gond jn grer plagen an