GW5046/B6
b1v
b2r
Das er sie loß jrr gon on straff
Glich wie on hyrten gnt die schaff
Vnd jn all mtwill über sicht /
Vnd meynt sie drffen stroffens nicht /
Sie sygen noch nit by den joren
Das sie behalten jn den oren
Was man jn sag / sy stroff vnd ler /
O grosser dor / merck z vnd hr
Die jugent ist z bhaltten gering
Sie mercket wol vff alle ding /
Was man jn nüwe hfen schitt
Den selben gschmack verlont sie nitt /
Eyn junger zwyg sich biegen lat /
Wann man eyn altten vnderstat
Z biegen / so knelt er entzwey
Zymlich stroff / bringt keyn srglich gschrey
Die rt der zücht vertribt on schmertz
Die narrheyt vß des kyndes hertz
On straffung selten yemans lert
Als übel wechßt das man nit wert
Aber das er nit strofft syn kynd
Des strofft jn gott / das er mitt klag
Starb / vnd syn sn vff eynen tag /
Das man die kynd nit ziehen will
Des fyndt man Cathelynen vil
Es stünd yetz vmb die kynd vil baß
Geb man schlmeister jnn / als was
b2v
Philippus durch scht
kriechen landt
Biß er sym sn eyn meister fandt
Dem grsten künnig jn der welt
Wart Aristoteles z
geselt
Aber die vtter vnser zytt
Dar vmb das sie verblent der gyt
Nemen sie vff sllich meister nn
Der jn zm narren macht eyn sn
Vnd schickt jn wider heym z huß
Halb narrechter dann er kam druß
Des ist z wundern nit dar an
Das narren narrecht kynder han
Z stnd / wolt er mit heller stym
Schryen / jr narren vnbedacht
Jr hant vff gt samlen groß acht
Vnd achten nit vff üwer kynd
Den jr sllich richtum samlen syndt
Aber üch wirt z letst der lon
Wann üwer sn jn rott snt gon
Vnd stellen zücht vnd eren nach
So ist jn z dem wesen gach
Wie sie von jugent hant gelert
Dann wirt des vatters leydt gemert
Vnd fryßt sich selbst das er on nutz
Erzogen hat eyn wynterbutz
Ettlich dnt sich in bben rott
Die lstern vnd geschmhen gott
b3r
Die andren hencken an sich sck
Dise verspielen roß vnd rck
Die vierden prassen tag vnd nacht
Das würt vß solchen kynden gmacht
Die man nit jn der jugent zücht
Vnd [mit] eym
meister wol versicht
Vnd [mit] eym
]
Vnd eym
GW5046
Dann anfang / mittel / end / der ere
Entspringt alleyn vß gter lere
Eyn lblich ding ist edel syn
Es ist aber frmbd / vnd nit din
Es kumbt von dinen eltern har /
Eyn kstlich ding ist richtum gar
Aber des ist des gelückes fall
Das vff vnd ab dantzt wie eyn ball /
Eyn hübsch ding der welt glory ist /
Vnstantbar doch / dem allzyt gbrist /
Schonheit des libes man vil acht
Wert ettwann doch kum über nacht /
Glich wie gesuntheyt ist vast lieb
Und stielt sich ab doch wie eyn dieb
Groß sterck / acht man für kstlich hab
Nymbt doch von kranckheyt / alter ab /
Dar vmb ist nützt vndtlich mer
Vnd bliblich by vnß dann die ler
Ob er hab ler vnd tugent üt /
Als ob er sprech / das gwalt vnd golt
On ler der tugent nützet solt
GW5046/B6
b1v
b2r
Das er ſie loß jrr gon on raff
Glich wie on hyrten gnt die ſchaff
Vnd jn a mtwill über ſicht/
Vnd meynt ſie dꝛffen roffens nicht/
Sie ſygen noch nit by den joꝛen
Das ſie behalten jn den oꝛen
Was man jn ſag/ſy roff vnd ler/
O groſſer doꝛ/merck ʒ vnd hꝛ
Die jugent i ʒ bhaltten gering
Sie mercket wol vff ae ding/
Was man jn nüwe hfen ſchitt
Den ſelben gſchmack verlont ſie nitt/
Eyn junger ʒwyg ſich biegen lat/
Wann man eyn altten vnderat
Ʒ biegen/ſo knelt er enwey
Ʒymlich roff/bꝛingt keyn ſꝛglich gſchrey
Die rt der ʒücht vertribt on ſchmer
Die narrheyt vß des kyndes her
On raffung ſelten yemans lert
Als übel wechßt das man nit wert
Hely was recht vnd lebt on ſünd
Aber das er nit rofft ſyn kynd
Des rofft jn gott/das er mitt klag
Starb/vnd ſyn ſn vff eynen tag/
Das man die kynd nit ʒiehen will
Des fyndt man Cathelynen vil
Es ünd ye vmb die kynd vil baß
Geb man ſchlmeier jnn/als was
Phenix/den Peleus ſynem ſn
Achii ſcht/vnd ʒ wolt dn
b2v
Philippus durch ſcht kriechen landt
Biß er ſym ſn eyn meier fandt
Dem gren künnig jn der welt
Wart Arioteles ʒ geſelt
Der ſelb Platonem hoꝛt lang joꝛ
Vnd Plato Socratem dar voꝛ
Aber die vtter vnſer ʒytt
Dar vmb das ſie verblent der gyt
Nemen ſie vff ſllich meier nn
Der jn ʒm narren macht eyn ſn
Vnd ſchickt jn wider heym ʒ huß
Halb narrechter dann er kam druß
Des i ʒ wundern nit dar an
Das narren narrecht kynder han
Crates der alt ſpꝛach/wann es jm
Ʒ nd/wolt er mit heer ym
Schryen/jr narren vnbedacht
Jr hant vff gt ſamlen groß acht
Vnd achten nit vff üwer kynd
Den jr ſllich richtum ſamlen ſyndt
Aber üch wirt ʒ let der lon
Wann üwer ſn jn rott ſnt gon
Vnd een ʒücht vnd eren nach
So i jn ʒ dem weſen gach
Wie ſie von jugent hant gelert
Dann wirt des vatters leydt gemert
Vnd fryßt ſich ſelb das er on nu
Erʒogen hat eyn wynterbu
Ettlich dnt ſich in bben rott
Die lern vnd geſchmhen gott
b3r
Die andren hencken an ſich ſck
Diſe verſpielen roß vnd rck
Die vierden praen tag vnd nacht
Das würt vß ſolchen kynden gmacht
Die man nit jn der jugent ʒücht
Vnd eym meier wol verſicht
Dann anfang/mittel/end/der ere
Entſpꝛingt aeyn vß gter lere
Eyn lblich ding i edel ſyn
Es i aber frmbd/vnd nit din
Es kumbt von dinen eltern har/
Eyn klich ding i richtum gar
Aber des i des gelückes fa
Das vff vnd ab dant wie eyn ba/
Eyn hübſch ding der welt gloꝛy i/
Vnantbar doch/dem allʒyt gbꝛi/
Schonheit des libes man vil acht
Wert ettwann doch kum über nacht/
Glich wie geſuntheyt i va lieb
Und ielt ſich ab doch wie eyn dieb
Groß erck/acht man für klich hab
Nymbt doch von kranckheyt/alter ab/
Dar vmb i nüt vndtlich mer
Vnd bliblich by vnß dann die ler
Goꝛgias frogt/ob ſeig wer
Von Perſia der mchtig her
Spꝛach Socrates/ich weiß noch nüt
Ob er hab ler vnd tugent üt/
Als ob er ſpꝛech/das gwalt vnd golt
On ler der tugent nüet ſolt