GW5046/B94
q5v
[ Kap. 94 ]
Mancher frwt sich / vff frmbde hab
Wie er vil erb / vnd trag z grab /
Die mit sym gbeyn nusß werffen ab
von hoffnung vff erben.
1
Eyn narr ist / wer sich dar vff spitzt
2
Das er eyns andern erb besitzt
3
Oder für jn kum / jn den rott
4
Syn gt / pfründ / ampt / besitz noch dott
q6r

5
Mancher eyns andern dott sich frwt
6
Des end / er nyemer me beschowt
7
Hofft eynen tragen hyn zm grab
8
Der mit sym gbeyn würfft bieren ab /
9
Wer hoffet vff eyns andern dott
10
Vnd weiß nit / wann syn sel vß gat
11
Der selb den esel dt beschlagen
12
Der jn gen narrenberg würt tragen /
13
Es sterben jung / starck frlich lüt
14
So fyndt man ouch vil kelber hüt
15
Es gat alleyn nit / über die kg
16
Eym yeden syn armt beng
17
Vnd bgr nit / das es grsser werd
18
Eyn wilder vmblouff ist vff erd
19
Bulgarus erbt ouch synen sn
20
Des er nye hat gehofft z thn
21
Pryamus sach syn kynd all sterben
22
Die er hofft / sie wurden syn erben
23
Absolon syns vatters tod nach schleych
24
Vnd reycht syn erbteyl an der eych
25
Manchem eyn erb würt über nacht
26
Vff das / er vor nye hat gedacht
27
Mancher eyn erben überkunt
28
Dem lieber wer / jnn erbt eyn hundt /
29
Nitt yedem gatt noch hoffens won
30
Als Abraham / vnd Symeon
31
Loß vglin sorgen / wann gott will
32
So kumbt das glück / zytt / end / vnd zyl /
33
Das best erb / ist jm vatter landt
34
Do wir hyn hoffen alle sandt
35
Gar wenig stoßt es doch zr handt
GW5046/B94
q5v
[ Kap. 94 ]
Mancher frwt ſich/vff frmbde hab
Wie er vil erb/vnd trag ʒ grab/
Die mit ſym gbeyn nuſß werffen ab
vō hoffnung vff erben.
1
Eyn narr i/wer ſich dar vff ſpit
2
Das er eyns andern erb beſit
3
Oder für jn kum/jn den rott
4
Syn gt/pfründ/ampt/beſi noch dott
q6r

5
Mancher eyns andern dott ſich frwt
6
Des end/er nyemer me beſchowt
7
Hofft eynen tragen hyn ʒm grab
8
Der mit ſym gbeyn würfft bieren ab/
9
Wer hoffet vff eyns andern dott
10
Vnd weiß nit/wann ſyn ſel vß gat
11
Der ſelb den eſel dt beſchlagen
12
Der jn gen narrenberg würt tragen/
13
Es erben jung/arck frlich lüt
14
So fyndt man ouch vil kelber hüt
15
Es gat aeyn nit/über die kg
16
Eym yeden ſyn armt beng
17
Vnd bgr nit/das es grer werd
18
Eyn wilder vmblouff i vff erd
19
Bulgarus erbt ouch ſynen ſn
20
Des er nye hat gehofft ʒ thn
21
Pryamus ſach ſyn kynd a erben
22
Die er hofft/ſie wurden ſyn erben
23
Abſolon ſyns vatters tod nach ſchleych
24
Vnd reycht ſyn erbteyl an der eych
25
Manchem eyn erb würt über nacht
26
Vff das/er voꝛ nye hat gedacht
27
Mancher eyn erben überkunt
28
Dem lieber wer/jnn erbt eyn hundt/
29
Nitt yedem gatt noch hoffens won
30
Als Abꝛaham/vnd Symeon
31
Loß vglin ſoꝛgen/wann gott wi
32
So kumbt das glück/ʒytt/end/vnd ʒyl/
33
Das be erb/i jm vatter landt
34
Do wir hyn hoffen ae ſandt
35
Gar wenig oßt es doch ʒr handt