GW5047/B113
v1r
v1r
Gar seltten würt verdient der lon
Der vor verzert ist / vnd verthon
Das werck gar langsam naher got
Das man macht vff vorgessen brott /
Dar vmb het man mir vorgelont
Das ich der narren hett geschont
Jch hett mich wenig dar an krt
Dar z wer es doch yetz verzrt /
Vnd hett die leng mich nit gewerdt
Als alles das do ist vff erd
Das ist vnnütz dorheyt geacht /
Wann ich ouch diß vmb gelt hett gemacht
Sorg ich mir würd nit glicher lon
Jch hetts worlich langs lossen ston /
Aber die wile ichs hab gethon
Durch gottes ere / vnd nutz der welt
So hab ich weder gunst noch geltt
Noch anders zytlich gesehen an
Des will ich gott z zügen han
Vnd weiß doch / das ich nit mag bliben
Gantz vngestrofft jn mynem schriben
Den gten will ichs lossen noch
Jr stroff / jnred / vff nmen ouch
Dann ich mich des gen gott bezüg
Jst ettwas hie / dar an ich lüg
Oder das syg wider gotts lere
Der selen heil / vernunfft / vnd ere
Des stroff nym ich vff / mit gedult
Jch will am glouben nit han schuldt
Vnd bitten hye mit / yederman
Das man von mir für gt well han
v2r
Vnd nit z argem messen vß
Noch rgerniß / schand / nemen druß
Dann ich habs dar vmb nit gedicht
Aber ich weiß das mir geschicht
Glich wie der blmen die wol rücht
Dar vß das byenlin hunig zücht /
Aber wann dar vff kumbt eyn spynn
So scht sie gyfft noch jrem gwynn
Das würt har jnn ouch nit gespart
Eyn yedes dt noch syner art
Wo nüt ist gtes jn eym huß
Do kan man nit gts tragen vß
Wer nit gern hꝛt von wißheyt sagen
Der würt dest dicker von mir klagen
Dem hrt man an syn worten an
Was er sy für eyn gouckelman
Jch hab gesehen manchen dor
Der vff erhebt was hoch entbor
Glich als der Cder Lybani
Der bducht sich syner narrheyt fry
Jch wart eyn wile / vnd hort syn nym
Jch scht jn / er gab mir keyn stym
Man kund ouch fynden nit die stat
Do der selb narr gewonet hat
Wer oren hab / der mꝛck / vnd hꝛ
Jch schwig / der wolff ist mir nit verr
Eyn narr strofft manchen vor der zyt
Das er nit weißt was jm an lyt
Mst yeder syn des andern ruck
Er würt bald jnnen was jn druckt
v2v
Wer wel / der leß diß narrenbch
Jch weiß wol / wo mich druckt der schch
Dar vmb / ob man wolt scheltten mich
Vnd sprechen / artzt heyl selber dich
Dnn du ouch bist jnn vnser rott
Jch kenn das / vnd vergych es gott
Das ich vil dorheyt hab gethon
Vnd noch jm narren orden gon
Wie vast ich an der kappen schütt
Will sie mich doch gantz lossen nytt
Doch han ich fliß / vnd ernst an krt
Do mit( als du sichst)han gelert
Das ich yetz kenn / der narren vil
Hab mt ouch fürter / ob gott will
Mit witz mich bessern / mit der zyt
Ob mir so vil / gott gnaden gytt
Eyn yeder lg das er nit fl
Das jm nit blib der narren strl
Der kolb veraltt jn syner hant
Des sy eyn yeder narr gemant
Als bschlüßt Sebastianus Brant
Der yedem z der wißheyt ratt
Er sy was wesens / oder stat
Keyn gt werckman / kam nye z spatt
.1.4.9.9.
Nüt on vrsach.
GW5047/B113
v1r
v1r
Gar ſeltten würt verdient der lon
Der voꝛ verʒert i/vnd verthon
Das werck gar langſam naher got
Das man macht vff voꝛgeen bꝛott/
Dar vmb het man mir voꝛgelont
Das ich der narren hett geſchont
Jch hett mich wenig dar an krt
Dar ʒ wer es doch ye verʒrt/
Vnd hett die leng mich nit gewerdt
Als aes das do i vff erd
Das i vnnü doꝛheyt geacht/
Wann ich ouch diß vmb gelt hett gemacht
Soꝛg ich mir würd nit glicher lon
Jch hetts woꝛlich langs loen on/
Aber die wile ichs hab gethon
Durch gottes ere/vnd nu der welt
So hab ich weder gun noch geltt
Noch anders ʒytlich geſehen an
Des wi ich gott ʒ ʒügen han
Vnd weiß doch/das ich nit mag bliben
Gan vngerofft jn mynem ſchꝛiben
Den gten wi ichs loen noch
Jr roff/jnred/vff nmen ouch
Dann ich mich des gen gott beʒüg
J ettwas hie/dar an ich lüg
Oder das ſyg wider gotts lere
Der ſelen heil/vernunfft/vnd ere
Des roff nym ich vff/mit gedult
Jch wi am glouben nit han ſchuldt
Vnd bitten hye mit/yederman
Das man von mir für gt we han
v2r
Vnd nit ʒ argem meen vß
Noch rgerniß/ſchand/nemen druß
Dann ich habs dar vmb nit gedicht
Aber ich weiß das mir geſchicht
Glich wie der blmen die wol rücht
Dar vß das byenlin hunig ʒücht/
Aber wann dar vff kumbt eyn ſpynn
So ſcht ſie gyfft noch jrem gwynn
Das würt har jnn ouch nit geſpart
Eyn yedes dt noch ſyner art
Wo nüt i gtes jn eym huß
Do kan man nit gts tragen vß
Wer nit gern hrt von wißheyt ſagen
Der würt de dicker von mir klagen
Dem hrt man an ſyn woꝛten an
Was er ſy für eyn gouckelman
Jch hab geſehen manchen doꝛ
Der vff erhebt was hoch entboꝛ
Glich als der Cder Lybani
Der bducht ſich ſyner narrheyt fry
Jch wart eyn wile/vnd hoꝛt ſyn nym
Jch ſcht jn/er gab mir keyn ym
Man kund ouch fynden nit die at
Do der ſelb narr gewonet hat
Wer oꝛen hab/der mrck/vnd hr
Jch ſchwig/der wolff i mir nit verr
Eyn narr rofft manchen voꝛ der ʒyt
Das er nit weißt was jm an lyt
M yeder ſyn des andern ruck
Er würt bald jnnen was jn druckt
v2v
Wer wel/der leß diß narrenbch
Jch weiß wol/wo mich druckt der ſchch
Dar vmb/ob man wolt ſcheltten mich
Vnd ſpꝛechen/art heyl ſelber dich
Dnn du ouch bi jnn vnſer rott
Jch kenn das/vnd vergych es gott
Das ich vil doꝛheyt hab gethon
Vnd noch jm narren oꝛden gon
Wie va ich an der kappen ſchütt
Wi ſie mich doch gan loen nytt
Doch han ich fliß/vnd ern an krt
Do mit( als du ſich)han gelert
Das ich ye kenn/der narren vil
Hab mt ouch fürter/ob gott will
Mit wi mich beern/mit der ʒyt
Ob mir ſo vil/gott gnaden gytt
Eyn yeder lg das er nit fl
Das jm nit blib der narren rl
Der kolb veraltt jn ſyner hant
Des ſy eyn yeder narr gemant
Als bſchlüßt Sebaianus Brant
Der yedem ʒ der wißheyt ratt
Er ſy was weſens/oder at
Keyn gt werckman/kam nye ʒ ſpatt
.1.4.9.9.
Nüt on vrſach.
.J. .B.