GW5047/B114
v3r
Der lß myn fründ Virgilium /
v3v
Der selb syn eygen richter ist
Wo jm abgang / vnd wißheyt gebrist
Verscht er vff eym nglin sich
Er acht nit / was der adel spricht
Oder des gemeynen volckes geschrey /
Er ist rotund / gantz wie eyn ey
Do mit keyn frmbder mackel blib
Der sich vff glattem weg anryb
Wie lang der tag jm krebs sich streckt
Wie lang die nacht den steynbock deckt
So gdenckt er / vnd wigt eben vß
Das jn keyn winckel jnn sym huß
Betrb / oder er red eyn wort
Das nit glich wg vff alle ort /
Do mit nit fl das winckel msß
Jo vst syg / wes er sich vermsß
Sunder all anlouff mit der handt
Versetz / vnd bald hab abgewant /
So ist jm nit so lieb dheyn schloff
Das er nit gdenck verr / vnd sich stroff
Was er den langen tag hab gthon
Wo übersehen er sich mag han /
Was er by zyt solt han betracht /
Vnd das z vnzyt hab volbracht /
War vmb vollendet er hab die sach
On zymlicheyt / vnd all vrsach /
Vnd er vil zyt vnnütz vertrib
War vmb er vff dem anschlag blib
Den er woll mcht verbessert han /
Vnd nit den armen gesehen an
v4r
War vmb er jn sym gmt hat vil
Entpfunden schmertz / vnd wider will
Vnd war vmb er diß hab gethon
Vnd hab jhens vnderwegen gelon /
War vmb er syg so offt geletzt
Vnd hab den nutz für ere gesetzt
Vnd sich verschuldt mit wort / vnd gschicht
Der erberkeyt geachtet nicht /
War vmb er der natur noch heng
Sin hertz z zucht nit zyech / vnd zweng
Also bewrt er werck / vnd wort
Vom morgen / biß z tages ort /
Gdenck all sachen die er dt
Verwürfft das bß / vnd lobt das gt
Das ist eyns rechten wisen mt
Den jnn sym gdicht / vnß zeychet vß
Wer also lebet hie vff erd /
Der wer by gott on zwifel werdt
Das er recht wißheyt hett erkannt
Die jnn frt jnn das vatter landt
Das vns gott geben well z hant
Wünsch ich sebastianus Brant
Deo gratias.
GW5047/B114
v3r
v3v
Der ſelb ſyn eygen richter i
Wo jm abgang/vnd wißheyt gebꝛi
Verſcht er vff eym nglin ſich
Er acht nit/was der adel ſpꝛicht
Oder des gemeynen volckes geſchrey/
Er i rotund/gan wie eyn ey
Do mit keyn frmbder mackel blib
Der ſich vff glattem weg anryb
Wie lang der tag jm krebs ſich reckt
Wie lang die nacht den eynbock deckt
So gdenckt er/vnd wigt eben vß
Das jn keyn winckel jnn ſym huß
Betrb/oder er red eyn woꝛt
Das nit glich wg vff ae oꝛt/
Do mit nit fl das winckel mſß
Jo v ſyg/wes er ſich vermſß
Sunder a anlouff mit der handt
Verſe/vnd bald hab abgewant/
So i jm nit ſo lieb dheyn ſchloff
Das er nit gdenck verr/vnd ſich roff
Was er den langen tag hab gthon
Wo überſehen er ſich mag han/
Was er by ʒyt ſolt han betracht/
Vnd das ʒ vnʒyt hab volbꝛacht/
War vmb voendet er hab die ſach
On ʒymlicheyt/vnd a vrſach/
Vnd er vil ʒyt vnnü vertrib
War vmb er vff dem anſchlag blib
Den er woll mcht verbeert han/
Vnd nit den armen geſehen an
v4r
War vmb er jn ſym gmt hat vil
Entpfunden ſchmer/vnd wider wi
Vnd war vmb er diß hab gethon
Vnd hab jhens vnderwegen gelon/
War vmb er ſyg ſo offt gelet
Vnd hab den nu für ere geſet
Vnd ſich verſchuldt mit woꝛt/vnd gſchicht
Der erberkeyt geachtet nicht/
War vmb er der natur noch heng
Sin her ʒ ʒucht nit ʒyech/vnd ʒweng
Alſo bewrt er werck/vnd woꝛt
Vom moꝛgen/biß ʒ tages oꝛt/
Gdenck a ſachen die er dt
Verwürfft das bß/vnd lobt das gt
Das i eyns rechten wiſen mt
Den jnn ſym gdicht/vnß ʒeychet vß
Der hochgelobt Virgilius
Wer alſo lebet hie vff erd/
Der wer by gott on ʒwifel werdt
Das er recht wißheyt hett erkannt
Die jnn frt jnn das vatter landt
Das vns gott geben we ʒ hant
Wünſch ich Sebaianus Brant
Deo gratias.