GW5047/B6
b1v
b2r
Das er sie loß jrr gon on straff
Glich wie on hyrten gnt die schaff
Vnd jn all mtwll über sicht /
Vnd meynt sie drffen stroffens nicht /
Sie sygen noch nit by den joren
Das sie behalten jnn den oren
Was man jn sag / sy stroff vnd ler /
O grosser dor / merck z vnd hr
Die jugent ist z bhaltten gering
Sie mercket woll vff alle ding /
Was man jn nüwe hfen schitt
Den selben gschmack verlont sie nitt
Eyn junger zwyg sich biegen lat /
Wann man ein altten vnderstat
Z biegen / so knelt er entzwey
Zymlich stroff / bringt keyn srglich gschrey
Die rt der zcht vertribt on schmertz
Die narrheyt vß des kyndes hertz
On straffung selten yemans lert
Als übel wechßt das man nit wert
Aber das er nit strofft syn kynd
Des strofft jn gott / das er mit klag
Starb / vnd syn sn vff eynen tag /
Das man die kynd nit ziehen will
Des fyndt man Cathelynen vil
Es stünd yetz vmb die kynd vil baß
Geb man schlmeister jnn / als was
b2v
Philippus durch scht kriechen landt
Biß er sym sn eyn meister fandt
Dem grsten künnig jn der welt
Wart Aristoteles z geselt
Aber die vtter vnser zytt
Dar vmb das sie verblent der gyt
Nemen sie vff sllich meister nn
Der jn zm narren macht eyn sn
Vnd schickt jn wider heym z huß
Halb narrechter dann er kam druß
Des ist z wundern nit dar an
Das narren narrecht kynder han
Z stnd / wolt er mit heller stym
Schryen / jr narren vnbedacht
Jr hant vff gt samlem groß acht
Vnd achten nit vff üwer kynd
Den jr sllich richtm samlen syndt
Aber üch wirt z letst der lon
Wann üwer sn jn rott snt gon
Vnd stellen zücht vnd eren nach
So ist jnn z dem wesen gach
Wie sie von jugent hant gelert
Dann wirt des vatters leydt gemert
Vnd fryßt sich selbst das er on nutz
Erzogen hat eyn wynterbutz
Ettlich dnt sich in bben rott
Die lstern vnd geschmhen gott
b3r
Die andern hencken an sich sck
Dise verspielen roß vnd rck
Die vierden prassen tag vnd nacht
Das würt vß solchen kynden gmacht
Die man nit jn der iugent zücht
Vnd mit eym meister wol versicht
Dann anfang / mittel / end / der ere
Entspringt alleyn vß gter lere
Eyn lblich ding ist edel syn
Es ist aber frmbd / vnd nit dyn
Es kumbt von dinen eltern har /
Ein kstlich ding ist richtum gar
Aber des ist des gelückes fall
Das vff vnd ab dantzt wie eyn ball /
Eyn hübsch ding der welt glory ist /
Vnstantbar doch / dem allzyt gbrist /
Schonheit des libes man vil acht
Wert etwan doch kum über nacht /
Glich wie gesuntheyt ist vast lieb
Vnd stielt sich ab doch wie eyn dieb
Groß sterck / acht man für kstlich hab
Nymbt doch von kranckheyt / alter ab /
Dar vmb ist nützt vndtlich mer
Vnd bliblich by vnß dann die ler
Ob er hab ler vnd tugent üt /
Als ob er sprech / das gwalt vnd golt
On ler der tugent nützet solt
GW5047/B6
b1v
b2r
Das er ſie loß jrr gon on raff
Glich wie on hyrten gnt die ſchaff
Vnd jn a mtwll über ſicht/
Vnd meynt ſie dꝛffen roffens nicht/
Sie ſygen noch nit by den joren
Das ſie behalten jnn den oꝛen
Was man jn ſag/ſy roff vnd ler/
O groer doꝛ/merck ʒ vnd hꝛ
Die jugent i ʒ bhaltten gering
Sie mercket woll vff ae ding/
Was man jn nüwe hfen ſchitt
Den ſelben gſchmack verlont ſie nitt
Eyn junger ʒwyg ſich biegen lat/
Wann man ein altten vnderat
Ʒ biegen/ſo knelt er enwey
Ʒymlich roff/bꝛingt keyn ſꝛglich gschꝛey
Die rt der ʒcht vertribt on ſchmer
Die narrheyt vß des kyndes her
On raffung ſelten yemans lert
Als übel wechßt das man nit wert
Hely was recht vnd lebt on ſünd
Aber das er nit rofft ſyn kynd
Des rofft jn gott/das er mit klag
Starb/vnd ſyn ſn vff eynen tag/
Das man die kynd nit ʒiehen will
Des fyndt man Cathelynen vil
Es ünd ye vmb die kynd vil baß
Geb man ſchlmeier jnn/als was
Phenix/den Peleus ſynem ſn
Achii ſcht/vnd ʒ wolt dn
b2v
Philippus durch ſcht kriechen landt
Biß er ſym ſn eyn meier fandt
Dem gren künnig jn der welt
Wart Arioteles ʒ geſelt
Der ſelb Platonem hoꝛt lang joꝛ
Vnd Plato Socratem dar voꝛ
Aber die vtter vnſer ʒytt
Dar vmb das ſie verblent der gyt
Nemen ſie vff ſllich meier nn
Der jn ʒm narren macht eyn ſn
Vnd ſchickt jn wider heym ʒ huß
Halb narrechter dann er kam druß
Des i ʒ wundern nit dar an
Das narren narrecht kynder han
Crates der alt ſpꝛach/wan es jm
Ʒ nd/wolt er mit heer ym
Schꝛyen/jr narren vnbedacht
Jr hant vff gt ſamlem groß acht
Vnd achten nit vff üwer kynd
Den jr ſllich richtm ſamlen ſyndt
Aber üch wirt ʒ let der lon
Wann üwer ſn jn rott ſnt gon
Vnd een ʒücht vnd eren nach
So i jnn ʒ dem weſen gach
Wie ſie von jugent hant gelert
Dann wirt des vatters leydt gemert
Vnd fryßt ſich ſelb das er on nu
Erʒogen hat eyn wynterbu
Ettlich dnt ſich in bben rott
Die lern vnd geſchmhen gott
b3r
Die andern hencken an ſich ſck
Diſe verſpielen roß vnd rck
Die vierden pꝛaen tag vnd nacht
Das würt vß ſolchen kynden gmacht
Die man nit jn der iugent ʒücht
Vnd mit eym meier wol verſicht
Dann anfang/mittel/end/der ere
Entſpꝛingt aeyn vß gter lere
Eyn lblich ding i edel ſyn
Es i aber frmbd/vnd nit dyn
Es kumbt von dinen eltern har/
Ein klich ding i richtum gar
Aber des i des gelückes fa
Das vff vnd ab dant wie eyn ba/
Eyn hübſch ding der welt gloꝛy i/
Vnantbar doch/dem allʒyt gbꝛi/
Schonheit des libes man vil acht
Wert etwan doch kum über nacht/
Glich wie geſuntheyt i va lieb
Vnd ielt ſich ab doch wie eyn dieb
Groß erck/acht man für klich hab
Nymbt doch von kranckheyt/alter ab/
Dar vmb i nüt vndtlich meꝛ
Vnd bliblich by vnß dann die ler
Goꝛgias frogt/ob ſeig wer
Von Perſia der mchtig her
Spꝛach Socrates/ich weiß noch nüt
Ob er hab ler vnd tugent üt/
Als ob er ſpꝛech/das gwalt vnd golt
On ler der tugent nüet ſolt