GW5048/B21
e1v
strafen vnd
selb ton
strafen vnd
]
strafenvnd
GW5048
Der ist ein narr der stroffen will
Das im z tn nit ist z vil
Der ist ein narr vnd vngeert
Der alle sach zm bösten kert
Vnd yedem ding ein spett an henckt
Vnd nit sin eignen presten denckt
Den halt ich für ein wisen man
Der im von erst selb rotten kan
Der hat eins rechten redners mt
Wer sich selb über redt z gt /
Ein handt die an dem wegscheid stat
Die zeigt ein weg den sie nit gat
Wer in sim oug ein trottboum trag
Der tüg in dar vß / ee dann er sag
Brder / hab acht / ich sich an dir
Ein eglin das misßfallet mir
Es stat eim lerer vbel an
Der sunst kan straffen yederman
Wann er dan laster an im hat
Das übel ander lüt an stat
Vnd das er liden mß den spruch
Herr artzt / dnt selber heilen vch
Der herr hat liplich wöllen leben
Jn dem gsatz die er selber hatt geben
Vnd dett von erst die werck allzyt
Was er dar nach lert ander lüt
Das man sin vatter ee er starb
Dar vmb das er vast güdig was
Verbott do mit er zert noch maß
Das er sins gts nym gwaltig wer
Das lag sim vatter also schwer
Das er vor leid kürtzlich dar nach
Starb / do wart sinem sun so gach
e2r
Das er verdet vnd bald vmstieß
Vnd der sim vatter wert den gbruch
Dem fr dz gt als durch den buch
Me dann fünffhundert iuchhart han
Vnd bstelt er für sich tusent doch
Die gab er halb sim sun dar nach
Vnd wart mit recht verfellet er
Das er an sim gsatz brüchig wer /
Vnd gab durch sin straff anzeyg vil
Das wer eim andern gbietten will
Der soll im selbs gebieten vor
Man spricht sunst schow vz macht der tor
Der haff / am kessel sich beschisßt /
Cetheus Cathelinam
bklag /
Der blind den eynögigen schelt /
Si finden all ir wider gelt
Mancher kan ratten ander lüt
Der im doch selbs kan ratien nüt
Der yeder starb am selben we
Des er meint helffen yederman
Vnd aller meist geschriben van /
Es ist gesin einer kürtzlich
Der in der pestilentz rmbt sich
Er kund eim geben kunst dar für
Das es ein nummer me berür /
Das end bewert was yeder kan
Es stieß in an fünff orten an
Vn für gar schnellklich dar van /
Vil legen burd vff ander lüt /
Vnd wellen sie doch tragen nüt
Vnd meinen in dem doren schantz
Man soll nit mercken ir alljantz /
Ein yedes laster das geschicht
So vil schinbarer man es sicht
So vil als der würt höher geacht
Der sollches laster hat volbracht
D vor die werck dar noch die lere
Wilt du verdienen lob vnd ere
Vnd lagen sie dar nider doch
Dan sie in snden woren noch etc.
Nit biß by den die bald ir hend
Strecken vnd fur dich bürgen went
Dann so man nit zu bezalen hett
So gatt die kuter mit dem bett /
Namen sie korn vff so vil / das
Sie eygen wurden hindennach
Vnd msten das bezalen doch
Doch zwang sie darz hungers not
Mancher nibt vff / vnd koufft kein brot
Sunder verdt das yppeklich
Verlon vff künfftig erben sich
So well er wider werden rich
Den setzt man dann für funf vmb zehen
Mancher bgat sich solches lehen
Der manchem vatter gibt ein staß
Das er vor iomer nim mag leben
Vff den man hat ein taggt geben
Vnd wenn verfort der vnwerd alt
Dem ettwan dick geschich gewalt /
Dann kumt dz stundlin / dz man zalt
Wann anfocht der Esel sin dantz
Haltt man in nit wol bi dim swantz etc.
GW5048/B21
e1v
Der i ein narr der roffen wi
Das im ʒ tn nit i ʒ vil
Der i ein narr vnd vngeert
Der ae ſach ʒm böen kert
Vnd yedem ding ein ſpett an hēckt
Vnd nit ſin eignen pꝛeen denckt
Den halt ich für ein wiſen man
Der im von er ſelb rotten kan
Der hat eins rechten redners mt
Wer ſich ſelb über redt ʒ gt/
Ein handt die an dē wegſcheid at
Die ʒeigt ein weg den ſie nit gat
Wer in ſim oug ein trottboum trag
Der tüg in dar vß/ee dann er ſag
Bꝛder/hab acht/ich ſich an dir
Ein eglin das miſßfaet mir
Es at eim lerer vbel an
Der ſun kan raffen yederman
Wann er dan laer an im hat
Das übel ander lüt an at
Vnd das er liden mß den ſpꝛuch
Herr art/dnt ſelber heilen vch
Der herr hat liplich wöen leben
In dem gſa die er ſelber hatt geben
Vnd dett von er die werck aʒyt
Was er dar nach lert ander lüt
Hoplomachus ʒ rom erwarb
Das man ſin vatter ee er arb
Dar vmb das er va güdig was
Verbott do mit er ʒert noch maß
Das er ſins gts nym gwaltig wer
Das lag ſim vatter alſo ſchwer
Das er voꝛ leid kürlich dar nach
Starb/do wart ſinem ſun ſo gach
e2r
Das er verdet vnd bald vmieß
Das groß gt das ſin vatter ließ/
Vnd der ſim vatter wert dē gbꝛuch
Dem fr dʒ gt als durch dē buch
Des hlich ließ ein geſa vß gon
Quintus licinius Stolon
Das acker ſolt ʒ Rom nyeman
Me da fünffhundert iuchhart hā
Vnd belt er für ſich tuſent doch
Die gab er halb ſim ſun dar nach
Vnd wart mit recht verfeet er
Das er an ſim gſa bꝛüchig wer/
Vnd gab durch ſin raff anʒeyg vil
Das wer eim andern gbietten wi
Der ſo im ſelbs gebieten voꝛ
Mā ſpꝛicht ſū ſchow vʒ macht der
Ein iud dē andern nüt verwi (toꝛ
Der haff/am keel ſich beſchiſßt/
Clodius von dem eebꝛuch ſag/
Cetheus Cathelinā bklag/
Der blind den eynögigen ſchelt/
Si finden a ir wider gelt
Mancher kan ratten ander lüt
Der im doch ſelbs kan ratien nüt
Als Gentylis vnd Meſue
Der yeder arb am ſelben we
Des er meint helffen yederman
Vnd aer mei geſchꝛiben van/
Es i geſin einer kürlich
Der in der peilen rmbt ſich
Er kund eim geben kun dar für
Das es ein nummer me berür/
Das end bewert was yeder kan
Es ieß in an fünff oꝛten an
Vn für gar ſchneklich dar van/
Vil legen burd vff ander lüt/
Vnd ween ſie doch tragen nüt
Vnd meinen in dem doꝛen ſchā
Man ſo nit mercken ir ajan/
Ein yedes laer das geſchicht
So vil ſchinbarer man es ſicht
So vil als der würt höher geacht
Der ſoches laer hat volbꝛacht
D voꝛ die werck dar noch die lere
Wilt du verdienen lob vnd ere
Das volck von iſrahel hatt ſinn
Stroffen die ſün beniamin/
Vnd lagen ſie dar nider doch
Dan ſie in ſnden woꝛen noch ⁊cᷓ
Nit biß by den die bald ir hend
Strecken vnd fur dich bürgen wēt
Dann ſo man nit ʒu beʒalen hett
So gatt die kuter mit dem bett/
Do hunger in egypten was
Namen ſie koꝛn vff ſo vil/das
Sie eygen wurden hindennach
Vnd men das beʒalen doch
Doch ʒwang ſie darʒ hungers not
Mācher nibt vff/v koufft keī bꝛot
Sunder verdt das yppeklich
Verlon vff künfftig erben ſich
So we er wider werden rich
Dē ſet mā dann für funf v ʒehē
Mancher bgat ſich ſolches lehen
Macedo louff noch vff der roß
Der manchem vatter gibt ein aß
Das er voꝛ iomer nim mag leben
Vff den man hat ein taggt geben
Vnd wenn verfoꝛt der vnwerd alt
Dem ettwan dick geſchich gewalt/
Dann kumt dʒ undlin/dʒ mā ʒalt
Wann anfocht der Eſel ſin dan
Haltt man in nit wol bi dī ſwā ⁊cᷓ