GW5048/B23
e3v
Der ist ein narr der riemen gtar
Das im vil glück z handen far
Vnd er glück hab in aller sach
Der wart des schlegels vff dem dach
Als polycrates ettwan
gschach /
Der hat groß vnentlich glück
Das er sich selbs dar vmb haßt dick
Was der begert das ward im wor
Wz er an schlg bracht glück im vor /
Vnd was nüt vmb in dann stet freüd
Als wolt er doch ouch sehen leidt
Vnd nam sin besten ring z stundt
Vnd warff den an des meres grund
Das er doch ettwas leids entpfyng
Vnlangs dar nach ein / vischer fing
Ein grossen wallfisch den er schand
Dem kynig policrates z
hant
Vnd als der koch vffschneit den visch
Do viel der ring im vff den disch
Do das Samniticus
befandt
Der künig in egypten land
Do het er ein groß schyhen drab
Vnd seit im dar vmb sin frintschaff ab
Dann er meint nit dz müglich wer
Dz groß glück würd im ettwan schwer
Als ouch geschach / es halff in nütz
Er wart gehencket an ein krütz
Vnd das er vff glück stetz trengt
e4r
Wart er z letst am glück erhenckt
Des glich möcht ich von andern mannen
Aber dis bch mags nit ertragen /
Je doch glück der zergenglicheit
Ein zeichen ist vnd vnderscheit
Das gt des menschen sich verrcht
Den er z zyten nit heim scht
Jm sprich wort man gemeinlich giecht
Ein fründ den andern offt besicht
Ein vatter strafft offt sinen sun
Das er vorcht hab vnd recht ler tn /
Ein artzt gibt sur vnd bitter tranck
Da mit dest ee geneß der kranck
Ein scherer meisselt schnit die wundt
Do mit der siech werd bald gesundt
We we dem krancken wann verzagt
Der artzt / vnd er nit strafft / noch sagt
Das solt der siech nit han getan
Er solt das vnd das dan han gelon
Sunder er spricht gent im recht hin
Alls das er will vnd glustet in
Dann artzeny mß würcken langk
Wann krancheit nimbt vast vberhanck
Wer gern well werden bald gesund
Der zeig dem artzet recht die wund
Vnd lyd sich so man die vff brech
Oder mit meißlin dar in stech
Oder sie hefft / wesch / oder bind
Ob man im schon die hut abschind
Do mit allein das leben blib
Vnd man die sel nit von im trib /
Ein gter artzt dar vmb nit flücht
Ob ioch der kranck halber hin zücht
Ein siech sich billich liden sol
Vff hoffnung das im bald werd wol
Wer eim artzt in der kranckheit lügt
Vnd in der bicht ein priester drügt
Vnd vnwor seyt sim aduocat
Wann er will nemen by im ratt
Der hatt im selbs allein gelogen
Alls wen der tüfel bschissen will
Dem git er glück vnd richtm vil
Gedult ist besser in armt
Dann aller welt / glück / gwalt / vnd gt
Sins glücks sich niemans uberhab
Dann wenn gott will so nimbt es ab
Als dem würt by senis geschach
Do in sant Augustinus
sach
Vnd frogt in / wie es vmb in stynd
Do gab er im antwurt geswynd
Es wer im allzyt gluckig gangen
Was er ye gert / hett er erlangen
Sin sattel bald / vnd sprach zm kneht
Sattel / vnd loß vns fliehen recht
Das vns nit griff der gottes zorn
Sie ranten mit verhengtem sporn
Vnd do si vnferr komen dan
Do fing das hus an vndergan
Vnd wart verloren würt vnd kind
Alls gt / vnd hab / hus / vnd gesind
Man zeiget eim noch do ein see
Den sicht man / vnd nüt anders me
Ein narr ist wer do schriet dick
O glück / wie lastu mich / o glück
Was zichstu mich / gib mir so vil
Das ich ein narr blib noch ein wile
Dann grosser narren wurden nye
Dann die allzit glück hatten hie etc.
GW5048/B23
e3v
Der i ein narr der riemē gtar
Das im vil glück ʒ handen far
Vnd er glück hab in aer ſach
Der wart des ſchlegels vff dē dach
Als polycrates ettwan gſchach/
Der hat groß vnentlich glück
Das er ſich ſelbs dar v haßt dick
Was der begert das ward im woꝛ
Wʒ er an ſchlg bꝛacht glück ī voꝛ/
Vnd was nüt v in da et freüd
Als wolt er doch ouch ſehen leidt
Vnd nam ſin been ring ʒ undt
Vnd warff den an des meres grūd
Das er doch ettwas leids entpfyng
Vnlangs dar nach ein/viſcher fing
Ein groen wafiſch den er ſchand
Dem kynig policrates ʒ hant
V als der koch vffſchneit dē viſch
Do viel der ring im vff den diſch
Do das Samniticus befandt
Der künig in egypten land
Do het er ein groß ſchyhen drab
V ſeit ī dar v ſin frintſchaff ab
Dann er meint nit dʒ müglich wer
Dʒ groß glück würd ī ettwā ſchwer
Als ouch geſchach/es halff in nü
Er wart gehencket an ein krü
Vnd das er vff glück e trengt
e4r
Wart er ʒ let am glück erhenckt
Des glich möcht ich vō andern mā
Von Dioniſio dem Tyrannen (nē
Von Syphaci dem künig ſagen
Aber dis bch mags nit ertragen/
Ie doch glück der ʒergenglicheit
Ein ʒeichen i vnd vnderſcheit
Das gt des menſchē ſich verrcht
Den er ʒ ʒyten nit heim ſcht
Im ſpꝛich wort mā gemeīlich giecht
Ein fründ den andern offt beſicht
Ein vatter rafft offt ſinen ſun
Das er voꝛcht hab v recht ler tn/
Ein art gibt ſur vnd bitter trāck
Da mit de ee geneß der kranck
Ein ſcherer meielt ſchnit die wūdt
Do mit der ſiech werd bald geſundt
We we dem krancken wa verʒagt
Der art/v er nit rafft/noch ſagt
Das ſolt der ſiech nit han getan
Er ſolt das v das dan han gelon
Sūder er ſpꝛicht gent im recht hin
As das er wi vnd gluet in
Dann areny mß würcken langk
Wa krācheit nimbt va vberhāck
Wer gern we werden bald geſund
Der ʒeig dem aret recht die wund
Vnd lyd ſich ſo man die vff bꝛech
Oder mit meißlin dar in ech
Oder ſie hefft/weſch/oder bind
Ob mā im ſchon die hut abſchind
Do mit aein das leben blib
Vnd man die ſel nit von im trib/
Ein gter art dar v nit flücht
Ob ioch der krāck halber hin ʒücht
Ein ſiech ſich biich lidē ſol
Vff hoffnūg das im bald werd wol
Wer eim art in der krāckheit lügt
V nd in der bicht ein pꝛieer dꝛügt
Vnd vnwoꝛ ſeyt ſim aduocat
Wann er wi nemen by im ratt
Der hatt im ſelbs aein gelogen
mit ſim ſchaden ſich betrogen
As wen der tüfel bſchien wi
Dem git er glück vnd richtm vil
Gedult i beer in armt
Da aer welt/glück/gwalt/v gt
Sins glücks ſich niemās uberhab
Dann we gott wi ſo nimbt es ab
Als dem würt by ſenis geſchach
Do in ſant Auguinus ſach
Vnd frogt in/wie es vmb in ynd
Do gab er im antwurt geſwynd
Es wer im aʒyt gluckig gangen
Was er ye gert/hett er erlangen
V wu nüt da vonglück ʒ ſagē
Do hieß Sant auguin har tragen
Sin ſattel bald/v ſpꝛach ʒm kne
Sattel/v loß vns fliehen recht(ht
Das vns nit griff der gottes ʒoꝛn
Sie ranten mit verhengtem ſpoꝛn
Vnd do ſi vnferr komen dan
Do fing das huſ an vndergan
Vnd wart verloꝛen würt vnd kind
As gt/vnd hab/huſ/vnd geſind
Man ʒeiget eim noch do ein ſee
Den ſicht man/vnd nüt anders me
Ein narr i wer do ſchꝛiet dick
O glück/wie lau mich/o glück
Was ʒichu mich/gib mir ſo vil
Das ich ein narr blib noch ein wile
Dann groer narrē wurden nye
Dann die aʒit glück hatten hie ⁊cᷓ