GW5053/B67
z4v
¶ De eygentschop heft yslik nar
Dat he nicht kan ghenemen war
Dat men enholt vor eynen soth
Vnde dat eyn yslik syner spoth
De leet syk hued vnde har aftheen
Doch nicht toch he de kappen aff
Vnde bleeff eyn narre wente in sin graff
Auer narheyt ist so seer vorblent
Eyn narre to allen tyden meent
He sy wysz vnde groet gheacht
z5r
z5v
Wo he dar van moge krygen eyn deel
Vnde setten eme vele oren an
So lange se eme helpen dar van
Wan denne der gheck ist worden arm
He sprickt . ach dat syk god erbarm
Wo hadde ik vor . naloep so vyl
Neen frunt ist . de my trosten wyl
Hadde ik dat vor bytyden bedacht
Jk were noch ryke vnde nicht voracht
Eyne grote dorheyt is dat vorwar
Dat mannich wech deyt in eyneme yar
Dar he syne dage affleuen scholde
Wan he yd tom besten keren wolde
Vnde menet bytyden vyrauent to maken
Vnde mod denne in den bedel sack raken
Denne wert he voracht vor eynen soth
Vnde mod van mannigen lyden spoth
So kricht he achter ruwe groet
Vnde lopt to retten vnde bloet
Wol deme de syk frunt maken kan
Vth gude dat he doch mod vorlan
De eme denne mogen komen to bate[n]
z6r
Wan he ist allent haluen vorlaten
¶ Dar yegen ist mannich narre vp erd
De nympt an syk dorlick gheverd
Vnde wan men en schundet vaste an
He kan doch nichtes dar maken van
Dat beste he maket van narschen dyngen
Js . dat he let de schellen klyngen
Vnde wes he sus in narheyt doet
Dat nympt doch nemant sus vor gud
Ok spreken vaken etlike ghesellen
Wo ghern wolde he syk dorlyken stellen
So kan he noch wer wyse edder berd
He ist eyn narre . doch nemandes ghewerd
¶ Dar yegen is ok mannich man
De syk ok nympt der dorheyt an
Vnde menet dat men en louen schal
Wan men sprickt . de kan narheyt wal
¶ Dar yegen synt vele narren ock
De vth ghebroͤdet hebben eynen ghoek
z6v
De wyllen van der wyszheyt sagen
Jd sy ghehauwen edder gheslagen
Se wyllen wyttich syn ghetelt
So men se soch vor narren helt
Alsodane nicht erkennen wyl
Dat syner dorheyt ist to vyl
Nicht men narheyt . men by em vynt
¶ Dar yegen men noch vele narren vynt
De lyden wol dat men se bynt
Vnde leth syk dat fel half affyllen
Dyt deyt he al vmme geldes wyllen
Leth syk eyn hunde vel rucken int best
Dar nympt he denne gelt vor tolest
Hir vmme he vaken lycht to bedde
Eft he der ryken sekedage hedde
He acht nicht dat men en boue schelt
Mach he dar van hebben tyns efte gelt
¶ Myt notroft nemant benoͤgen wyl
De vele heft . wyl hebben to vyl
gw5053_stockholm_277_A1r
Podagel maket dat mannich hynckt
Vth rykedom . ouermod entsprinckt
Rykedom ghar selden othmod brinckt
Wat schal eyn dreck wan he nicht stynckt
Etlyke hebben wer broder edder kynt
Nene frunt . yodoch se ghyrich synt
Vnde slaen myt grotem arbeyde to hoep
Er ogen vullet neen ryker koep
Noch dencken se nicht . weme slepe ik vor
Hebbe sus quade tyd . ik geck vnde dor
God gyft mannigem rykedom vnde ere
Vnde ghebrickt synem leuende nicht mere
Dan dat em nicht ghegeuen is
Dat he des dor bruken . to guderwys
He ghyft ok nicht den armen dar van
Dat is des duuels goͤkelman
Wat he sus kummerlyken bespard
Eyn fromde dar denne wol affard
De vletet vp dem water alze eyne gosz
Wowol he vele waters had
Dennoch drinckt he syck nummer sad
gw5053_stockholm_278_A1v
GW5053/B67
z4v
¶ De eygentſchop heft yſlik nar
Dat he nicht kan ghe nemen war
Dat men enholt vor eynen ſoth
V dat eyn yſlik ſyner ſpoth
Marſyas was der ſuluen eyn
De leet ſyk hued v har af theen
Doch nicht toch he de kappen aff
V bleeff eyn narre wente in ſin graff
Auer narheyt i ſo ſeer vor blent
Eyn narre to allen tyden meent
He ſy wyß v groet ghe acht
z5r
z5v
Wo he dar van moge krygen eyn deel
V ſetten eme vele oren an
So lange ſe eme helpen dar van
Wan denne der gheck i worden arm
He ſprickt . ach dat ſyk god erbarm
Wo hadde ik vor . naloep ſo vyl
Neen frunt i . de my troen wyl
Hadde ik dat vor bytyden bedacht
Jk were noch ryke v nicht voracht
Eyne grote dorheyt is dat vorwar
Dat mānich wech deyt in eyneme yar
Dar he ſyne dage aff leuen ſcholde
Wan he yd tom been keren wolde
V menet bytyden vyrauent to maken
V mod denne in den bedel ſack raken
Dēne wert he vor acht vor eynen ſoth
V mod vā mānigen lyden ſpoth
So kricht he achter ruwe groet
V lopt to retten v bloet
Wol deme de ſyk frunt maken kan
Vth gude dat he doch mod vor lan
De eme denne mogen komen to bate[n]
z6r
Wan he i allent haluen vorlaten
¶ Dar yegen i mānich narre vp erd
De nympt an ſyk dorlick gheverd
V wanmen en ſchundet vae an
He kan doch nichtes dar maken van
Dat bee he maket vā narſchen dyngen
Js . dat he let de ſchellen klyngen
V wes he ſus in narheyt doet
Dat nympt doch nemant ſus vor gud
Ok ſpreken vaken etlike gheſellen
Wo ghern wolde he ſyk dorlyken ellen
So kan he noch wer wyſe edder berd
He i eyn narre . doch nemādes ghewerd
¶ Dar yegen is ok mānich man
De ſyk ok nympt der dorheyt an
V menet datmen en louen ſchal
Wan men ſprickt . de kan narheyt wal
¶ Dar yegen ſynt vele narren ock
De vth ghe broͤdet hebbē eynen ghoek
z6v
De wyllen van der wyßheyt ſagen
Jd ſy ghehauwen edder gheſlagen
Se wyllen wyttich ſyn ghetelt
So men ſe ſoch vor narren helt
Alſodane nicht erkennen wyl
Dat ſyner dorheyt i to vyl
Nicht men narheyt . men by em vynt
Wonolf . bedregolf ſyne broder ſynt
¶ Dar yegen men noch vele narrē vynt
De lyden wol datmen ſe bynt
V leth ſyk dat fel half af fyllen
Dyt deyt he al vmme geldes wyllen
Leth ſyk eyn hunde vel rucken int be
Dar nympt he dēne gelt vor to le
Hir vmme he vaken lycht to bedde
Eft he der ryken ſekedage hedde
He acht nicht datmen en boue ſchelt
Mach he dar van hebbē tyns efte gelt
¶ Myt notroft nemant benoͤgen wyl
De vele heft . wyl hebben to vyl
gw5053_stockholm_277_A1r
Podagel maket dat mānich hynckt
Vth rykedom . ouermod entſprinckt
Rykedom ghar ſelden othmod brinckt
Wat ſchal eyn dreck wan he nicht ynckt
Etlyke hebben wer broder edder kynt
Nene frunt . yodoch ſe ghyrich ſynt
V ſlaen myt grotem arbeyde to hoep
Er ogen vullet neen ryker koep
Noch dencken ſe nicht . weme ſlepe ik vor
Hebbe ſus quade tyd . ik geck v dor
God gyft mānigem rykedom v ere
V ghebrickt ſynem leuende nicht mere
Dan dat em nicht ghegeuen iſ
Dat he des dor bruken . to guderwyſ
He ghyft ok nicht den armen dar van
Dat is des duuels goͤkelman
Wat he ſus kūmerlyken beſpard
Eyn fromde dar dēne wol af fard
Eyn fogel heth ſyck Tantaloß
De vletet vp dem water alze eyne goß
Wo wol he vele waters had
Dennoch drinckt he ſyck nūmer ſad
gw5053_stockholm_278_A1v